Safier hier!
Safier hier!
In 2008 waren we in Madagaskar, een land dat uniek is wat bevolking en fauna betreft. We maakten er vanalles mee wat diep in ons geheugen is blijven hangen.
Zo ook het bezoek aan een safier mijn.
In Madagaskar werd er de laatste decennia met regelmaat ruwe saffier gevonden. Bekende saffierdorpen bevinden zich op de R7 ongeveer 50 km ten zuiden van Ihosy. Hier vind je ook veer goktenten, hoerententen en drankzalen, tussen honderden tijdelijke huisjes. De rondreizende bleekneuzen ook wel 'vazaha' genoemd, wordt dan ook afgeraden hier te stoppen omdat het er zeer gevaarlijk kan zijn.
Een wat kleinere saffiersite met bijbehorend booming dopje in het noorden nabij Ambilobe was misschien wel een mogelijkheid om te bezoeken volgens onze reisleider.
's Ochtends had onze reisleider al aan de groep gevraagd of er iemand zin had om in de middag een safiermijn te gaan bezoeken. Iedereen was dol enthausiast. Maar na een flinke wandeling in de behoorlijke hitte, was iedereen uitgeteld en daarom bleven er nog vier personen over die dit avontuur wel mee wilde maken.
In een 4x4 gingen we dan. De reisbegeleider, onze lokale kok die ook als tolk en chauffeur diende, twee van onze groep en wij twee. Met de versnelling in low drive en alle vier de wielen aangedreven kropen we over rotsblokken, stofpaden en reden we af en toe over wegen wat eigenlijk geen weg was. Het avontuur was nu al onvergetelijk.
Ons geluk was dat we duidelijk niet de eersten waren, platgedrukt gras duidde op eerder langsgekomen voertuigen.
Na enkele kilometers zagen we de eerste mensen.
Vrouwen met houtskool, kinderen met metalen zeefpannen op hun hoofd en mannen met bloot bovenlijf trokken als een lange stoet mieren over de vlakte en heuvels richting het gebied waar men dacht rijk te worden.
We reden een laatste berg over en stopten.
In de verte zagen we gekleurde plastic schitteren in de felle middagzon. Het bleken simpele tentjes te zijn waaronder de mannen konden uitrusten en hun afgegraven klei onderzochten of er wat kostbaars inzat.
Het was een drukte van belang en de spanning om er tussendoor te gaan wandelen was groot.
In de grond gestoken takken met plastic vlaggetjes duidden stukken grond aan die waren gereserveerd.
Honderden mensen waren bezig met activiteiten die te maken hadden met die enorme saffier vondst.
Stoere mannen groeven met koevoeten en schoffels smalle verticale pijpen in de grond. Soms wel 10 meter diep.
Op een houten katrol draaide ze de zakken afgegraven klei naar boven. De grond zonder waarde werd op een hoop gegooid en grond die misschien goed zou zijn werd op bergjes onder hun tentje verborgen.
Onveiligheid en ongastvrijheid voelden we absoluut niet en iedereen was in ons geinteresseerd. Een spannende ervaring!