Met weemoed denk ik aan mijn geliefde Madagascar, dat nog steeds geen internationale vluchten toelaat. Covidgevallen lijken er niet zoveel te zijn, maar er is ook geen testcapaciteit, dus cijfers zeggen niets.
Ik heb minstens wekelijks contact met de families in Fianarantsoa, de stad 'waar het goede wordt geleerd'. De jonge mannen die allemaal in het toerisme werkten, proberen van alles om wat te verdienen. Ze zetten een winkeltje op, zijn taxichauffeur of helpen mee met het opknappen van de historische bovenstad, zoals hier. De huizen zijn gebouwd in de stijl van de Betsileo, een van de grootste bevolkingsgroepen van Madagaskar. De zeboe is voor hen heilig, de dieren worden alleen geslacht bij ceremonies, zoals huwelijken of de herbegrafenis van de voorouders, de Famadihana.
De jongen op het balkon is blij met zijn opgeknapte huis. Hij wil er een B&B in beginnen.