We trekken met onze lokale gids Onja, die we in 2003 als jongetje van 11 voor het eerst ontmoetten door het land van de Betsileo, de bevolkingsgroep waartoe hij behoort.
De Betsileo leven in het hoogland, zij bouwen typische hoge huizen van meer verdiepingen. Veel Betsileo, waaronder Onja's opa, zijn boer en verbouwen rijst, waar de hele familie bij betrokken wordt. Als Onja tijd heeft, helpt hij ook mee.
In het dorp dat je hier ziet, is ook het familiegraf waar Onja later begraven zal worden. Het is fady (taboe) om de locatie aan te geven en dat doet Onja dan ook niet.
Twee weken geleden is zijn moeder overleden, een schat van een vrouw. Ik ben toch blij dat ik weet waar zij ongeveer begraven is. Rust zacht Emerentienne.