Voordat ik naar Libië ging had ik een beeld van een land met fanatieke mensen en heel veel zand. Ik had Libië dus niet hoog op mijn verlanglijstje staan. Nu weet ik gelukkig beter.
Tripoli is een stad waar veel te zien valt: in de medina zijn er veel leuke kleine winkeltjes en hardwerkende ambachtslieden. Maar er zijn ook wijken met Italiaanse invloeden. Van fanatisme bij de bevolking is voor de doorsnee toerist niets te merken. Je voelt je er veilig en de bevolking komt vriendelijk over.
De geschiedenis is erg interessant : langs de kust zijn prachtige Romeinse opgravingen die dankzij het droge klimaat prima bewaard zijn gebleven. Ik raad je aan om zeker bij de ruïnes van Sabratha en Leptis Magna te gaan kijken. Ook Villa Sileen in Al Khoms is dankzij de fraaie mozaieken de moeite waard.
Zand is er inderdaad in overvloed, maar een jeeptocht of een kameelrit door de woestijn is een onvergetelijke ervaring.
Ghadames is een sfeervol oud stadje met een grote oase waar je lekker rond kunt zwerven en heel veel foto's maken.
Ook zijn er her en der in de woestijn fraaie oude graanopslagplaatsen waar men op meerdere verdiepingen in nissen de handel bewaarde.
Als je een betere indruk van Libië wilt krijgen raad ik je ook aan om mijn foto's te bekijken.
Wat de politiek betreft, in het Westen is president Gadhaffi inderdaad omstreden, maar hij heeft in het land wel voor rust en meer rijkdom voor de gewone man gezorgd. Onder koning Idriss waren de economische problemen en de corruptie duidelijk groter. Tot aan de jaren 70 was Libië een achterlijk land en dat is nu echt verleden tijd.
Ik kan iedereen aanraden om hier een week kennis te komen maken. Boek een rondreis in een kleine groep en je zult enthousiast terugkomen. Alleen voor de alcoholliefhebbers wordt het even doorbijten: veel woester dan Maltbier is er officieel niet te krijgen.....