Horrorverhaal en voetbal

Door: OpeensbenikinAfrika

Geplaatst op Nov 12, 2012

Soms kan het leven hier rauw op je dak vallen. Met net een ontbijt achter mijn kiezen krijg ik het afschuwelijke verhaal over Juliet te horen. Het was haar eerste bezoek aan Nairobi, bij aankomst bij haar nieuwe werkgever is ze vrijwel direct verkracht en kreeg toen epileptische aanvallen. Door de buren werd dit opgemerkt en werd ze naar het ziekenhuis gebracht. Doordat verschillende organisaties niet wisten wat ze met de aanvallen moesten doen werd YotM ingeschakeld en kwam dit horrorverhaal op mijn pad.

Er werden veel ziekenhuiskosten gemaakt en aangezien Juliet wees was bleek zijzelf het onmogelijk zelf te kunnen betalen. YotM heeft het budget niet voor deze kosten en dus moesten er andere manieren gevonden worden. Zo ontstond het idee om via internet het netwerk van de organisatie en onszelf te vragen om donaties. Het resultaat was overweldigend. Wereldwijd werd er geld gedoneerd en zelfs genoeg om de extra kosten van de week erop van te betalen (na diverse aanvallen belande Juliet weer het ziekenhuis in). Het thuisfront heeft gezorgd voor een van de absolute hoogtepunten van mijn verblijf hier. Bedankt iedereen!

Gor Mahia
Na al deze heftige verhalen was het lekker om er even uit te gaan. Gedachten op nul en hossen en zingen tijdens een voetbalwedstrijd is dan ideaal. Het Feyenoord van Kenia, Gor Mahia, is een club waar je als voetballiefhebber meteen een zwak voor krijgt. Ze spelen in een oud stadion, waar duizenden mensen door kleine deuren moeten om erin te komen. Bij de ingang papieren posters waar met stift ‘Niet het veld betreden na de wedstrijd’ opgeschreven staat. Mensen op daken en in bomen om de wedstrijd gratis te zien.

De eerste wedstrijd die ik van Gor bezocht was een winstpartij en zorgde ervoor dat ze een titelkandidaat werden. De wedstrijd die daarop volgde was de laatste van het seizoen en bij winst zou het team na 18 jaar weer de cup pakken. Het stadion was uitverkocht maar door een steward om te kopen konden we er toch in (stukje cultuur!). De spanning in het stadion was voelbaar en dat sloeg over op de spelers. Nerveus als ze waren raakten ze geen enkele bal goed. Tien minuten voor tijd kreeg ik een sms van Gitahi dat we het stadion echt moesten verlaten, doordat Gor de titel ging mislopen kon het wel eens foute boel gaan worden.

Thuis zet ik het nieuws aan en Gitahi blijkt gelijk te hebben. Rellen, stenen die naar bussen en motorrijders gegooid worden, traangas van de politie en twee doden. Zelden zo goede keuze gemaakt om eerder weg te gaan. Keuzes die je eigen of iemands anders leven redden, ik kan me niet herinneren wanneer ik die voor het laatst in Nederland heb gemaakt.