vrijwilligerswerk

Door: Stolk

Geplaatst op Jul 31, 2010

Welkom in mijn B Film!

Donderdagochtend en de zon schijnt. Wel even anders wakker worden dan de regen van gisteren, het ziet er allemaal toch net even beter uit als het zonnetje het weeshuis binnendringt. Heerlijk, ik blijf nog heel even liggen en geniet van het moment.

Vandaag staat er weer een hoop op de planning. Iedereen die dacht dat mijn tripje een soort van verkapte vakantie is heeft het mis. Ik heb nog nooit zo hard gewerkt! Maar de lange dagen zijn spannend en afwisselend dus vooralsnog hoor je mij niet klagen. Als eerste gaan we richting het binnenland. Samen met Florence bezoek ik kilamonbogo vrouwen die gesteund worden door Macheo. Deze kilamonbogo vrouwen zijn zo'n beetje de armste mensen van heel Kenia en wonen ik hele kleine hutjes. Bij elke windvlaag ligt het dak er af en na een paar regenbuien is het hout rot en stort de boel weer in. Maar ik moet zeggen: met het zonnetje erop en de groene palmbomen heeft het toch wel iets romantisch. De huisjes staan naast een klein riviertje en een waterput. De dames zijn oud, hebben geen tanden meer in hun mond en maken zich niet druk om een rimpeltje meer of minder. Wat een lieve mensen!

Onze volgende halte is wederom in de slums. De afstanden zijn te groot om te lopen en te gevaarlijk om er in je ééntje naar toe te gaan. Florence en ik stappen in een Matatu. Je kent ze wel: witte busjes voor 12 personen maar waar ze er hier makkelijk 24 in krijgen. Niet te geloven! Mensen op zitten op elkaar, in elkaar en hangen half uit het busje. Je ziet het wel eens op tv en denkt dan kan toch helemaal niet, nou dat kan dus best! Na een paar kilometer werden we aangehouden door de politie. Niet omdat we het het maximaal aantal passagiers ruimschoots overschreden maar blijkbaar was de chauffeur geen chauffeur maar de plaatselijke boef. Gelukkig is het maar 28 graden en dus de ideale temperatuur voor een politiecontrole. Busje in, busje uit, busje weer in. Lekker hoor. De chauffeur die ondertussen in de boeien is geslagen weet op het laatste moment de agenten wat dollars toe te schuiven en binnen no-time is hij weer vrij man en boefje af. Dus wij weer verder...

De Matatu breng ons helemaal achter in de slums zodat wij met de fietstaxi diezelfde weg weer afleggen maar nu met mijn dikke Nikon in de aanslag. Het valt niet mee want een fietstaxi is niets meer dan een Keniaan met een oud fietste waar je op een te klein kussentje achterop zit. Gelukkig is Florence hier geboren en zeker niet op haar bekkie gevallen. Al crossend, schreeuwend en flitsend racen we door de slums. Echt een foute B-film!

Onderweg stoppen we af en toe voor de wat toffe platen. Door de lens, en ook echt alleen door de lens, ziet het er allemaal schitterend uit. De meest mooie kleuren, bijzondere mensen en prachtige materialen gecombineerd. Een beter decor kan Masja Stolk Photography zich niet wensen. Ook Thika zelf is een grote marktkraam met rare gerechte, vreemde producten die door blinde en kreupele Kenianen aan de man worden gebracht. Zie je het al voor je: een blinde die een paar foute Gucci en Prade zonnebrillen staat te verkopen! Na deze vreemde gewaarwording trakteren we onszelf op een cola van 50 cent. Moet kunnen toch?

Ik heb wat problemen met het bakken van mijn bestanden dus we scoren nog snel wat memorysticks, halen een doos met schoenen op en springen dan weer in de Matatu. Halverwege, midden in de slums, worden we er uit gezet. Meneer de chauffeur gaat niet verder. Blijkbaar heel normaal hier en ben ik ook de enige die dit een beetje vreemd vindt. Al snel komt het volgende busje vol aangereden. Maar het principe vol=vol kennen ze hier niet dus dat wordt prakken en plakken! (echt iets voor Bodhy en Erwin)

Doodmoe, een kop vol indrukken en 16 gigabyte verder komen we aan bij het weeshuis. We gaan even lekker zitten en genieten van de rust .... Morgen mag ik weer fijn om 4.40 uur op om een meisje te volgen van en naar school.