Op het eerste gezicht lijkt dit wel een plek om te gaan schaatsen. Je zet je fiets tegen de hekken, bindt je schaatsen onder en rijden maar.
Als je beter kijkt, zie je groene bergen op de achtergrond en loopt er iemand in zomerkleding op de vlakte.
Hij loopt op een zoutpan van Pedra de Lume aan de oostkust van het eiland Sal. Hier wordt in een krater van een oude vulkaan zeewater omgezet in zout.
De krater heeft een straal van maar liefs 900 meter. Het zoutmeer heeft zich natuurlijk gevormd in de krater door infiltratie van water uit de nabijgelegen oceaan. Het meer is opgedeeld in zoutpannen (bekkens), zodat de zon makkelijk het water kan laten verdampen. Uiteindelijk blijft zo het natuurproduct zout over. Door de natuurlijke omstandigheden is het water 27 keer zouter dan zeewater. Als je gaat zwemmen blijf je ook automatisch drijven en het is nog goed voor je huid ook.
Naar wens krijg je een scrub-of modderbehandeling.
De zoutpannen dateren van 1833 toen op Sal een oud mineraalzout werd ontdekt. De uitdaging lag er om het zout van de hoge gelegen krater te transporteren naar de boten in de haven van Pedra de Lume. Eerst werd er gebruik gemaakt van transport via dieren. In 1921 gaf uiteindelijk een kabelbaan uitkomst. Deze kabelbaan was 1.100 meter lang en had een capaciteit van 25 ton zout per uur. Oude delen van het houten frame van de kabelbaan zijn nog altijd zichtbaar. Later werd een tunnel door de muur van de oude krater gemaakt, waardoor de toegang werd vergemakkelijkt. De productie van het zout op deze schaal is niet meer actief sinds 1985. Naast de zoutpannen zijn er nog enkele oude huisjes van werkers, een zoutwinningsfabriek en opslagplaatsen te bewonderen. Momenteel is er nog wel zoutwinning maar in zeer beperkte mate. Dit is vooral bedoeld voor de vervaardiging van schoonheidsproducten en voor therapeutische doeleinden.