Kaapverdië, Santo Antao deel 3
Kaapverdië
Afrika
Eaglezmr2
Kaapverdië, Santo Antao deel 3
Zondag 10 september 2017
We hebben een rit van 45 kilometer voor de boeg waarvan de laatste 12 over een onverharde weg. De tank vol, olie en koelvloeistof gecheckt, banden op spanning.
De laatste kilometers zijn het ergst, met 5-10 kilometer per uur hobbelen we over het zand en de scherpe stenen in de hoop dat we geen lekke band krijgen. Onderweg stoppen we een aantal keer om van het uitzicht op de bergen te genieten, ook lopen er zelfmoord-geiten op de weg dus we doen het rustig aan.
Na een goede 2 uur komen we aan in Tarrafal, een plaatsje in het westen van Santo Antao. Het is niet veel meer dan een zandweg met wat kleine huisjes, winkeltjes, restaurantjes en B&B’s, waarvan de meeste ook nog gesloten zijn want september is laag seizoen. Lunchen zit er niet in dus we plunderen onze chips en koekjes voorraad. Verder relaxen we lekker in de schaduw vandaag.
In de avond eten we bij Marrina D’Tarrafal waar we ook een simpele kamer gehuurd hebben, luxe verblijven zijn hier niet te vinden en dat hoeft wat ons betreft ook niet altijd.
Maandag 11 september 2017
Na het ontbijt gaan we hiken, er schijnt een waterval ergens in de groene vallei te zitten, de eigenaar van de B&B raadt het ons af om er helemaal heen te lopen want het is nogal een gevaarlijke route. Ik heb een route in de GPS staan dus we zien wel hoever we komen.
We volgen een onverharde weg en passeren kleurrijke huisjes en kleine boerderijtjes, daarna slaan we af om in de vallei af te dalen. We volgen de droge rivierbedding en komen bij een hele kleine waterval aan waar het doodloopt, een andere weg zoeken dus. In de verte zien we wat locals lopen en al zigzaggend zoeken we ons een weg naar boven waar we verder lopen over 2 randjes beton van 10cm breed waar het water in geleid wordt.
Schijnbaar is dit ook het enige pad naar boven. Langzaam lopen we verder en dan wordt het toch wel even spannend. De rots naast het pad steekt uit waardoor we al hangend aan een stuk buis boven een afgrond van 50 meter komen te hangen, centimeter voor centimeter lopen we verder totdat we aan de andere kant van de rots zijn.
En daar houdt het pad ook ineens op, lekker dan! In de verte staat iemand op het land te werken die ons de juiste weg wijst. Na een klim van 5 meter bijna verticaal kunnen we weer verder. We banen ons een weg tussen de plantages totdat we boven op de berg iemand zien gebaren, ook hier worden we op het juiste spoort gewezen en niet veel later staan we naast de man uit te puffen.
Hij kan geen Engels en Portugees dus met handen en voeten maakt hij duidelijk waar de waterval is maar dat er nauwelijks een pad is, voorzichtig gaan we verder totdat we op een helling terecht komen waar een heel smal pad loopt, van het pad ontbreekt een paar meter dus zonder onszelf in gevaar te brengen kunnen we echt niet verder, erg jammer want op 200 meer afstand zien we de waterval maar over een helling met losse stenen lopen op 100 meter hoogte is geen optie.
De terugweg verloopt beter nu we de weg kennen. Het is bijzonder om te zien hoe ze overal gootjes hebben gegraven om alle plantages van water te voorzien, nauwelijks voor te stellen dat je hier überhaupt kan werken en wonen. 11 kilometer en 5 uur later staan we weer op het strand voor onze B&B en snappen we helemaal waarom deze hike wordt afgeraden, maar ja dan willen wij dit juist doen;)
In de namiddag nemen we een duik in de zee en genieten we van het lekkere eten dat we krijgen. Het is maar net wat er op dat moment in de tuin groeit en welke vis er gevangen wordt, back to basic!
Dinsdag 12 september 2017
We vertrekken vroeg want we hebben een lange rit voor de boeg, het eerste stuk zandweg hebben we al gereden toen we naar Tarrafal gingen dus daar voorzien we geen problemen, onze 4x4 komt goed de berg op. Daarna slaan we af naar Cha de Norte. Het is een prachtige maar steile zandweg langs de berg Topo de Coroa, sommige delen lijken wel duingebied terwijl andere stukken mooi begroeid zijn. De weg gaat door canyons en opgedroogde rivieren heen, vooral de steile hellingen met losse stenen zijn wat tricky maar naar 3 uur rijden komen we aan in Cha de Norte, vanaf hier is er weer een verharde weg. Wij rijden via de Cova naar onze eindbestemming Ribeira Grande. Volgens in de inwoners hier is dit de mooiste straat van Kaap Verdië, boven door de bergen waarbij je links en rechts de diepe dalen in kijkt.
Na 5 uur rijden komen we aan bij ons appartement dat gelegen is op een plantage, helaas is er nog niemand thuis dus we besluiten snel een kijken te nemen in Xoxo, een klein mooi dorpje gelegen aan de voet van een berg.
We zijn blij dat we er zijn, eindelijk een momentje van rust. We eten wat bij een klein restaurantje en liggen vroeg in bed. Morgen gaan we wandelen in de Vallei van Paul, de mooiste Vallei van het eiland.
Foto's
