Deel 4: Op bezoek in de compound
West Gambia
Gambia
MarianneV
Deel 4: Op bezoek in de compound
Dag 5: Gezelligheid en corruptie
We worden weer met de landrover opgehaald en rijden als eerste naar de batikfabriek/markt ‘the Factory’ in Bakau, waar we wel twee houten schalen kopen, maar geen batik. Leuk om te zien hoe het werkt, maar wat moeten we er mee?
Daarna gaan we naar de gigantische markt van Serekunda. We lopen daar uren rond. Er is zoveel te zien en Amadou en Yankunda leggen ons alles uit. Alleen, wat is het vies allemaal. Alles zit onder de vliegen en de vuilnis ligt gewoon op straat. Naast de open markt is er ook nog een 'overdekt' gedeelte. Smalle steegjes, donker, vochtig. Wij zouden er nooit alleen naar toe durven, en al helemaal nooit meer uit komen.
Geweldig is het dat we daarna naar de familie van Amadou en Yankuba gaan. We rijden door stoffige zandstegen en komen uiteindelijk bij een huisje aan: geen elektriciteit, geen water, een heel kleine ruimte om te wonen, met héél veel mensen. Amadou en Yankuba zijn daar wel bijna altijd, maar huren ergens anders een bed. Ik zit lang op schoot met de kleine zoon van zijn jongste zus. Oma/moeder vindt het allemaal geweldig. Wat een straatarm, maar toch opgewekt volk. En zo ontzettend aardig, ook nu weer. Ik ben er vaak ontroerd door.
De gemiddelde levensverwachting ligt rond de 50 jaar. Dat kan ook niet anders met deze hygiëne. Volgens Amadou en Yankuba komt het ook door de stress van het dagelijkse gevecht tegen de armoede.
Als we daar weg gaan, gaan we lunchen in Lamin Lodge. Een prachtig plekje aan de zee. Een aap grist de salade van ons bord! We horen en zien veel vogels, Amadou kent ze allemaal. Wat een geweldige, aardige en bescheiden gids!
Ook nu valt het ons weer iets grappigs op: alle Gambianen zeggen 'aks' in plaats van 'ask' en 'chichen' in plaats van 'kitchen'.
Na de lunch gaan we naar Recama Kraftwork market. Daar worden ook de houten beeldjes gemaakt de je bij ons in de wereldwinkels koopt. Ook hier is iedereen aardig en het onderhandelen is uiteindelijk toch erg leuk. We hoeven niet tot de bodem; uiteindelijk moet het toerisme ook een positief effect hebben op de echt heel arme bevolking.
Op de terugweg krijgen we te maken met de corrupte politie, de aan onze landrover natuurlijk van alles kan vinden. Het geld dat de chauffeur moet betalen om door te mogen verdwijnt in zijn eigen zak. Zeker honger zeiden Amadou en Yankuba, wat sarcastisch maar berustend. Zij kunnen zich niet voorstellen dat dat bij ons niet voor komt. Aan de volgende politieagent moeten we weer een balpen geven om door te mogen, maar dat maakten we al eerder mee.
We beëindigen de gezamenlijke dag met een drankje bij Ali Baba.
's Avonds eten we bij Taste of India. Dat blijkt de lekkerste maaltijd tot nu toe te zijn. Ge-nieten! En dat voor 915 dl (€ 24) incl. drank, voor voorgerecht, hoofdgerecht en toetje! Ik voel me wel een beetje beschaamd na alle armoede die we gezien hebben vandaag.
Wordt vervolgd.....
Foto's
