Deel 3: Vis, vis en nog eens vis....
West Gambia
Gambia
MarianneV
Deel 3: Vis, vis en nog eens vis....
Dag 4: Op stap in het achterland
Vandaag weer op stap met Amadou en zijn broer, Yankuba.
Over de stoffige rode zandpaden rijden we als eerste naar een grote basisschool, de Brufut Lower Basic School. Ik ben geboeid en ontroerd. Dit kan niet anders dan het hoogtepunt van deze reis zijn. Een meisje liep van het begin tot het einde van het bezoek met me mee. Ze heette Mariama en straalde toen ik vertelde dat ik ook zo heet. De kinderen zingen, willen handen geven, ons aanraken en vooral aan mijn haren voelen. Het is zo geweldig om mee te maken! Natuurlijk geven we wat geld, maar ik beloof vanuit Nederland ook nog geld over te maken.
Kinderen moeten soms 5 kilometer lopen (en terug) er te komen, maar ze zijn er elke dag weer! En ze moeten aan het eind van de ochtend door de zinderende hitte die 5 kilometer ook weer terug.
Vervolgens gaan we naar het museum in Tanji. Het museum bestaat uit een hoofdgebouw met daarin diverse vitrines met onder andere medicijnen, kleurstoffen, insecten etc. Buiten het hoofdgebouw is er een soort openlucht museum met daarin allerlei hutjes die je ook in een traditionele Gambiaanse compound kan aantreffen. De hutjes welke je hier ondermeer kan aantreffen zijn de hut van het familiehoofd, de jonge mannen hut en de vrouwen hut. Verder zijn er ook nog een hondenhok en een kippenhok. We krijgen een kijkje in het leven van vroeger, maar ik zie niet zo veel verschil met wat ik nu langs de kant van de weg zie, alleen wordt nu veel meer golfplaat gebruikt. We trekken verder naar de reptielenfarm. We zien heel veel slangen waarvan we zelfs het bestaan niet kenden. Ze komen allemaal in dit gebied voor, inclusief de cobra en de adder. Het centrum wordt gebruikt om de mensen te onderwijzen welke slangen giftig zijn en welke 'alleen maar' bijten of wurgen!
Aansluitend gaan we naar Sanyang Beach, een vissersstrand. Ik ben overweldigd! We eten de vis ook als lunch natuurlijk. Met Amadou en Yankuba, die we Jan noemen, praten we tijdens de lunch over de cultuur en over de grote verschillen met Nederland. We vertellen hen ook hoe moeilijk het voor een Gambiaan in Nederland is. Zij zien het als het Walhalla, maar voor velen is het de hel.
We blijven lang kletsen en gaan daarna verder naar Paradise in Lodge, vanwaar we met een boot varen over een zeekreek (zout water dus). We varen tussen de mangroven. Het stinkt er enorm. Op de waterkanten zitten zo veel krabbetjes dat het lijkt of. De aarde beweegt. Prachtige vogels, maar alleen de reigers laten zich af en toe op een foto vangen. Alweer een prachtige ervaring!
Daarna gaan we verder naar het Tanji fishing center. Overal grote 'loodsen' met vis die gerookt wordt. Ons wordt uitgelegd hoe een en ander in zijn werk gaat, maar ik heb veel meer interesse in al die mensen, en vooral de kinderen, om ons heen.
Even verderop gaan we kijken naar de 'haven'. De vrouwen staan met honderden klaar om de vis binnen te halen. Elke 10e emmer die ze van de boten halen mogen ze houden. Dus als je 30 emmers binnen haalt heb je er drie die je mag houden om meteen te gebruiken, te drogen, te roken of te verkopen. De kinderen zwermen om ons heen. Ze willen me aanraken om te voelen of blank net zo aanvoelt als zwart. Als we wegrijden worden we door heel veel zwarte handjes aangeraakt. We zijn moe, maar vol met indrukken en bewondering voor deze straatarme maar zo aardige en vrolijke mensen.
We gaan nog even naar de supermarkt. De 'echte' supermarkten, waar wij ook wel eens iets durven kopen, zijn allemaal in handen van Libanezen.
Wordt vervolgd.....
Foto's
