Ergens onderweg naar Georgetown, diep in Gambia, stoppen we in niemandsland bij een kleine compound. Er wonen een stuk of 20 mensen, waarschijnlijk familie van elkaar. Verder niets in de omgeving dan zand en stof. Ze leven van de verbouw van pinda's; zo ongeveer het enige wat een beetje groeien wil in Afrika.
Deze kinderen vonden het geweldig om bezoek te krijgen. We werden met veel enthousiasme binnengehaald. Waarschijnlijk gaan deze kinderen niet naar school, want ze spraken geen woord Engels, de taal die je op school vanaf je zevende leert. Gambia heeft elf 'volkeren', elk met hun eigen taal. Er is geen gemeenschappelijke Afrikaanse taal. Communiceren gaat in het Engels, een restje van de overheersing door de Engelsen.