Kokkerellen in Gambia

Door: CDahlkamp

Geplaatst op Jan 20, 2020

April 2016 bezoeken we voor de 2e keer Gambia. Onze eerste kennismaking met dit land was een jaar eerder en we vonden het geweldig. De bevolking kan de commerciële tak van ons land nog wat leren, want ze hebben de beste en mooiste praatjes om de toerist geld afhandig te maken. "You are my best friend" hoor je daar dan ook overal. Maar met een gesprek en een lach kom je hier ver. Vriendelijk blijven en lachen is ons motto hier.

Via vrienden hebben we kennis gemaakt met een local en Aisha neemt ons ook nu weer met regelmaat op pad. Geld geven we niet maar in ruil daarvoor kopen we zakken rijst. Op die manier heeft de hele compound er wat aan.

Aisha vindt dat het tijd is geworden om te leren koken op de Gambiaans wijze dus gaan we mee naar haar compound. 

Daar mag ik beginnen met de rijst te wassen en te ontdoen van steentjes en dergelijke. We zitten gezellig met de dames buiten en iedereen helpt mee. De kippen nemen het ervan en pikken af en toe een rijstkorreltje mee. Vreemd om ze daar zo rond te zien scharrellen;  morgen liggen zij in die pan! Ook de kinderen lopen rakelings langs het vuur. Wat zijn we in Nederland toch watjes met die kinderen. Maar ik hou af en toe mijn hart vast.

Vervolgens maken we de kip schoon en gaan alle ingrediënten in de pan op het vuur. 

Zo zitten de dames dan , bijna een hele dag, gezellig met elkaar rond het vuur te keuvelen. Zoveel zitvlees heb ik niet hoor....dus na een poosje wordt ik wel wat onrustig.

Hier is het koken een gezellig samenzijn. Thuis gaat het er toch heel wat anders aan toe.

Aisha heeft intussen de pindasaus voor de Domoda al gemaakt , dus zodra de stoofpot klaar is kunnen we aan "tafel". Dat wil zeggen op de grond zitten met je bord op schoot en eten met je handen! Het was even wennen, maar moet eerlijk zeggen dat het snel went. En het scheelt een hoop afwas.  

Vervolgens veeg ik de vloer met een soort van bezempje aan en klaar zijn we!

Gambia blijft een speciaal plekje in mijn hart houden. De sfeer , de bevolking, het weer en vooral ook de verscheidenheid aan vogels heeft mijn hart gewonnen.