Deel 2: Geuren en kleuren
Banjul
Gambia
MarianneV
Deel 2: Geuren en kleuren
Dag 3:
Vandaag gaan we met Amadou op stap, de gids waarmee we al in Nederland afspraken.
Hij blijkt ook zijn broer, als leerling-gids, bij zich te hebben. Daarnaast hebben we een chauf-feur met een (heel) oude Nederlandse(!) legerjeep tot onze beschikking. Amadou betalen we 500 dalasi (€ 13,70) per dag en de chauffeur met auto 1100. Uiteindelijk gaven we natuurlijk wel wat extra, ook vanwege de aanwezigheid van Yankuba.
We beginnen met de Kachikally Crocodillepool in Bakau.
Voordat we naar de Krokodillenpool gaan, gaan we eerst door een museum waarin een en ander te zien is uit het heden en verleden. We raken de krokodillen aan, brrr, ze zijn zachter en kouder dan ik dacht. Niet in de buurt van de kop komen: dat is gevaarlijk! Het zijn er honder-den! We krijgen in het bijbehorende gebouwtje uitleg over gebruiken, gereedschappen en mu-ziekinstrumenten.
Na de pool gaan we naar Banjul. We gaan naar de Arch 22 (een lelijk ding), die is gebouwd na de staatsgreep van Jannehs in 1996, en daarna naar het Gambiamuseum. Van buiten lijkt het nog wel wat, maar binnen is het vies en oud. De vele oude foto's maken het toch interessant. Na het museum is de haven aan de beurt met gigantische schepen. Bij de haven mogen we het haventerrein op, maar Amadou en Yankuba moeten, tot ze weer naar buiten gaan, hun identi-teitskaart afgeven. Het is al te vaak voorgekomen dat mensen als verstekeling in de boten kropen. Zo weten ze in ieder geval aan het eind van de dag wie niet terug is gekomen.
Ernaast vertrekt een ferry naar Barra, waar 350 mensen op mogen, maar er 1000 op gaan..... Een prachtig gezicht met een voor ons ongeordende logica om niet of juist wel op de ferry te mogen.
Vervolgens gaan we naar Banjul-stad. Eerst eten we chicken yassa, kip met een lekkere saus, het speciale gerecht van de Wollof, ook de stam van Amadou, in een 'restaurant'. Lekker!
Daarna gaan we naar de markt. Het is niet te geloven dat dit bestaat. Zo arm, zo vol, zo...onbeschrijfelijk maar geweldig om mee te maken. Jammer genoeg hebben de mensen er een hekel aan als je foto's van hen maakt, elk beeld is eigenlijk een foto waard. Oneindige steegjes met duizenden kraampjes of mensen die gewoon op de grond zitten en hun waar aanbieden, soms alleen wat paprika's of pinda's. Amadou en Yankuba vertellen ons alles over de etenswaren, de kruiden, de gebruiken, hun geloof enz. Na de markt rijden we nog even naar Serekunda, overmorgen gaan we daar echt naar toe. Geen wegen, maar zandpaden met grote gaten, onbeschrijfelijk. We zijn diep onder de indruk van wat we vandaag gezien hebben. Vergeleken bij dit land is Marokko rijk!
De geuren, de aanblik van de kinderen in het stof. Geen speelgoed, met 1 jaar couscous mee etend met de handjes uit de grote pot. Overigens eten ook alle volwassenen met de hand. Ook bij Amadou thuis wordt geen bestek gebruikt.
We maken nog een rondrit door Serekunda. Nog meer armoede, nog meer hutjes van alleen golfplaten, zandwegen met diepe kuilen, waardoor we door de auto stuiteren.....
's Avonds eten we bij Ali Baba. Daar zit meteen onze ergernis van het toeristisch gebied in vol ornaat: jonge Gambiaanse vrouwen met vieze oude mannen en oude vrouwen met jonge Gambi-aanse mannen. Bah. Prostitutie gewoon. Als het liefde zou zijn oké, maar dat is het duidelijk niet. Misbruik maken van een arm volk. De meeste Gambianen veroordelen dit laatste, oude vrouwen met jonge Gambiaanse mannen, overigens ook en schamen zich ervoor. Oude mannen met jonge vrouwen vindt men echter weer heel gewoon.
Wordt vervolgd....
Foto's
