reisverslag Gambia 2

Door: Rowiett

Geplaatst op Jun 5, 2009

Maar we zijn er nog niet helemaal, eerst moet we even uitchecken. Naja even, dat duurt zeker ook nog een paar uur. Voordat we eindelijk aan de beurt zijn bij de paspoort controle, gaat de hele familie van Vlijmen nog even een bezoekje brengen aan de toilet. Als we de controle hebben gehad, is het wachten op de koffers. Het is erg benauwd, en natuurlijk bednek ik weer van alles. Wat als ze tijdens die tussenstop onze koffers en per ongeluk hebben uit gehaald? Gelukkig, daar ligt de eerste koffer van ons al. Na nog eens 15 minuten wachten zijn we weer helemaal compleet, met koffer en al.

Terwijl we uit het gebouw van het vliegveld lopen komt er een man naar ons toe. Hij zegt(in het engels): kom ik sjouw je koffers wel. Ik dacht afblijven, want hij zal wel weer geld moeten hebben. Even beleefd als altijd zeg ik netjes, nee dankje, dat kan ik zelf. Hij zegt dat het zijn werk is, en voordat ik ook maar antwoord kan geven, trekt hij de koffer uit mijn hand. Aan mama vraagt hij het niet eens, maar trekt hem uit haar handen. Ik loop er snel achter aan, en roep de rest ook. Ook hun koffers worden uit hun hadden gepakt, en meegetrokken. De man van de reisorganisatie verteld waar we heen moeten. Maar eigenlijk is het gewoon de koffersjouwers achterna lopen.
Ze waren nogal onbeschoft vond ik(klinkt nogal verwend misschien), maar zoals we al hadden verwacht, begonnen ze om geld te schooien nadat we ze bedankt hadden voor het tillen(vooruittrekken) van onze koffers. Ik zei tegen papa dat ik vond dat we ze niet moesten betalen, omdat ze het anders altijd blijven uitproberen. De rest van het gezin was het hier wel mee eens, maar meer om het feit hoe ze zich gedroegen. Ze trokken het uit onze handen, en daarna gaan ze aan ons staan trekken om geld. We hadden nog geen tijd gehad om te wisselen, en hadden briefgeld. Uiteindelijk gaven we een briefje van 5 zodat ze ons iets terug konden geven. De man die zei dat die de leiding had, trok het uit ons paps had. Papa pakte wat euro’s terug, want er kon geen bedankje uit hun mond komen. Na heel veel ophef, geschreeuw en boze gezichten, gingen ze ervandoor. Dus dit was Gambia. Heel even had ik er geen zin in. Best logisch na een dag onderweg te zijn geweest, aan te komen in een snikheet land. En ongesteld! Wat is het leven af en toe ook ingewikkeld.

Na een halfuur wachten op de andere toeristen, die niet zijn op komen dagen, begon onze korte rit naar het hotel. De man van de reisorganisatie: Ibrahim, vertelde ons wat over Gambia. Maar hij waarschuwde ons vooral voor de mensen. Hij zei dat we niet alles moesten kopen in het hotel omdat het daar ontzettend duur was. Hij zei ook dat de mensen allemaal tegen je praten en je als rijke blanke zien. Ze willen allemaal geld aan blanke verdienen. Ik heb niet alles meegekregen wat hij verteld heeft, want ik keek mijn ogen uit mijn kop. Gambia is heel anders als Nederland, en ik moet altijd even wennen.

Eindelijk, het hotel is in zicht. Ook hier wilden ze onze koffers tillen, maar hier vroegen ze het netjes. Ze waren erg beleefd. We checkten in bij de balie, kregen een lekker drankje: wonjo. Lekker smaakje, en lekker koud: Reuze fris dus. Ze brachten ons naar onze kamer, we gaven een fooi voor de koffersjouwers, en vielen neer in ons bed. Het is hier twee uur vroeger als in Nederland. Maar het voelt 4 uur later.