Het uitdelen van voedsel
Omovallei
Ethiopië
Klompie44
Het uitdelen van voedsel
...We lopen door het dorpje Turmi, kletsen wat met de kinderen die zoals altijd met ons meelopen totdat wij aan het einde van het dorp, op een open terrein, een grote rij mensen zien staan. Nieuwsgierig als wij zijn, vragen we aan de Ethiopiërs die ons vergezellen wat daar aan de hand is. 'O, daar wordt voedsel en vitaminepillen uitgedeeld' zegt een van hen. We lopen verder die richting op en kijken rond. Mensen zitten en leunen op de volle zakken, andere staan al netjes in de rij. Er wordt verteld dat het uitdelen zo zal beginnen. Het gesprek met onze mannen komt op gang. Zij hebben wel in de gaten dat wij hier toch een beetje vreemd naar kijken. Ongevraagd vertellen ze dat ook zij het een vreemde zaak vinden. De Hamar-bevolking doet zelf niets aan de voedselvoorziening. Ze hebben vee maar dat wordt niet geslacht alleen bij bijzondere gelegenheden want in de Hamar-cultuur geldt: hoe meer vee, hoe hoger het aanzien. Er wordt wel wat verbouwd maar als de regen zich niet laat zien, verpieterd het op het veld. Er wordt hier volledig op hulp van buiten gerekend. Waarom zou je zelf iets ondernemen als het toch komt. Dit is voor ons onbegrijpelijk maar dit gaat al jaren zo. Het is zo gegroeid: als er geen eten meer is , wordt het wel gebracht!. Het is en blijft een moeilijk probleem, geef je de mensen niet te eten dan gaan ze dood maar er moet dringend andere vorm van hulp komen; de zelfredzaamheid, die vroeger een normale rol speelde, moet worden gestimuleerd. Een van de mannen schud zijn hoofd en zegt:’ Tja, wat kun je ook verwachten van deze mensen.’ De anderen houden wijselijk hun mond. Dat laatste klopt natuurlijk helemaal niet. Vroeger waren de meeste stammen zelfvoorzienend, dat wil zeggen, hun levenswijze was gebaseerd op de omgeving met zijn natuurlijke omstandigheden. Vee en landbouw spelen hierin een grote rol. Herders trokken rond met hun vee op zoek naar graasplekken en op de vruchtbare gronden in de buurt van water werd landbouw bedreven.
Maar de graasplekken en de vruchtbare plekken worden steeds minder. Een van de oorzaken is de droogte die steeds vaker optreed; regen blijft uit of komt op een verkeerd tijdstip.
Daarbij helpt de regering een handje mee om het leven moeilijker te maken. Zij is de laatste jaren op grote schaal landbouwgrond aan het verhuren aan andere landen. Het gevolg is grote stukken vruchtbaar land worden afgezet en de lokale bevolking moet vertrekken naar elders. Zo kan ik nog even doorgaan maar ik laat het hierbij.
Onze reiservaring van ‘toen’ speelt ook nu weer, er is honger, mensen hebben niets meer te eten, er moet voedsel komen anders gaan ze dood.
Gelukkig verschijnen er in de media steeds meer berichten dat er iets aan de zelfredzaamheid gedaan moet worden. Hopelijk pakken de hulpverleners dit nu eindelijk eens op! Ook hoop ik dat hulpverleners zich in eens verdiepen in de cultuur van het volk en niet met Westerse ideeën hulp gaan verlenen. Ook hoop ik dat de overheden geen geld meer aan de regering geven, dit geld krijgt een andere bestemming en komt echt niet bij de hongerenden mensen terecht.
Ethiopie is een schitterend land met een vriendelijke bevolking, een land om van de begaande paden af te wijken. Laten we dit land a.u.b. op de goede manier helpen om er bovenop te komen!
Foto's
