Dwalend door het oudere deel van Lalibela zag ik dit kind in de deuropening zitten. Helemaal alleen zat hij daar. Niet buiten,maar net op de drempel binnen , met als enige vermaak een deurketting. Daar zat hij mee te spelen. Eerst dacht ik dat hij er mee vastgeketend zat, maar gelukkig was dit niet het geval. Op een gegeven moment leek het wel of hij op de ringen van de ketting zou gaan bijten. Bepaald niet smakelijk. Het licht dat op hem scheen vond ik wel mooi.