Zout, zout, zout. Alles in de Danakil Depressie draait om dit witte goud. Nog steeds wordt er op de traditionele manier zout gewonnen in dit gebied. Door de extreme hitte (dit is bij gemiddelde de heetste plek op aarde) is dit een van de zwaarste beroepen die je kunt bedenken.

Iedere ochtend lopen deze mannen van de Afar stam vanuit een kamp aan de rand van de zoutvlakte naar de mijn, alwaar ze met de hand blokken van rond de 5 kilo uit de dikke zoutkorst hakken. Ze worden perfect vierkant geschaafd, om zo op de kamelen geladen te worden die de blokken door middel van een 7 daagse tocht naar de markt vervoeren.

Stel je voor, zonder schaduw en weinig water, dag in dag uit in 50 graden dit werk uitvoeren. En toch lachen deze mannen er nog bij!

Je kunt dit gebied alleen met een georganiseerde reis bezoeken, omdat het gebied onder de controle van militairen staat. Je kunt deze trip boeken als groepsreis, maar ook een privé auto met chauffeur regelen. Dit is iets duurder, maar het geeft je veel meer flexibiliteit zodat je wat langer bij de mijnwerkers kunt blijven om op die manier ook echt in contact te komen met deze mannen!

Ps. ik heb deze foto bewust licht genomen. Vind dit de hardheid van de omgeving beter weergeven.