Op naar Lalibela 8

Door: Pdanielse

Geplaatst op Mar 10, 2010

Terug naar Gonder
Na de lunch stappen we in de auto en rijden weer vier uur terug. Onderweg stoppen we af en toe voor een mooi uitzicht. In Debark drinken we wat en eet Alex met de chauffeur een injera en nemen we met een tip afscheid van de scout. Deze heeft de hele wandeling achter ons aan gelopen. We stoppen onderweg ook nog even bij een klein plaatsje waar het erg druk is. Alle mensen leven rond en op de weg, die hier erg slecht is. We zien af en toe weg opbrekingen en dan rijden we om de nieuw aan te leggen weg heen. Die wordt gebouwd door Chinezen. Deze zijn in hoog tempo in verschillende Afrikaanse landen wegen aan het bouwen. In ruil voor lands eigen grondstoffen. Er is veel vraag in China naar grondstoffen. Eenmaal terug in Gonder nemen we bij het hotel afscheid van Alex en betalen hem voor zijn diensten.
’s Avonds eten we nog een keer bij het brugrestaurant en nemen een pizza. Die gaat er wel in na een lange dag.

Op naar Lalibela met gebreken
Om zeven uur haalt de taxi ons op en brengt ons naar de Airpoirt. Hier is het even inchecken en vliegen we in een half uur naar Lalibela. Ons hoofddoel van de reis. Alles gaat nu goed en even later taxiet ons vliegtuig naar de stijgingsbaan. Maar vlak voor dat we de lucht ingaan, breekt de piloot de stijging af en gaan we terug. We stappen allemaal uit, er is een motor probleem. Een uur later proberen we het nog eens, maar weer voordat we het luchtruim ingaan, gaan we terug. Er moet een ander vliegtuig uit Addis komen. Een vertraging van wel 6 uur. We krijgen een lunch aan geboden en kiezen spaghetti. Aan onze tafel zitten twee jonge Belgische meisjes die hier een stage van een half jaar lopen bij een project voor ontwikkelingswerk. Ze zijn een paar dagen op vakantie om het land een beetje te leren kennen. Na de middag arriveert het vliegtuig. Uiteindelijk komen we pas om vijf uur ’s middag aan. Er staat een busje op ons te wachten wat ik via het hotel geregeld heb en daar zitten meer mensen in. We worden allemaal naar ons hotel gebracht. We zitten in het Mountain View hotel. Met zoals de naam het al zegt een fantastisch uitzicht over de wijde vlakte onder ons. Lalibela is best hoog gelegen. Het hotel is aan het eind van het dorp en door buitenlanders gebouwd en beheerd. En dat is te merken. Het is er best duur, maar met goede kamers en service. We kijken even rond in het dorpje, al is dat best een flinke klim. We moeten eerst een paar honderd meter stijl klimmen om in de dorpsstraat te komen. Even buiten het terrein van het hotel komen er kleine kinderen naar ons toe en willen onze hand vast houden. We gaan in het dorp even Internetten om het thuis front op de hoogte te brengen dat we weer goed zijn aangekomen. Daarna lopen we door het dorpje weer terug. Het heeft een brede hoofdstraat met alle voorzieningen daar aan gelegen. Het is een stoffige straat van klei en stenen, geen afvalt dus. Inmiddels is het donker en een paar kinderen weten een kortere weg terug naar het hotel. Ze lopen voor ons uit in het pikkedonker, je ziet echt helemaal niets en al struikelend over de stenen bereiken we na een half uur weer het hotel. Hier eten we in de luxe eetzaal en voelen ons weer helemaal westers.
Die avond liggen we weer vroeg op bed.