The Bleu Nile falls en the source 4

Door: Pdanielse

Geplaatst op Mar 9, 2010

The source of the Bleu Nile
We vinden het mooi zo en gaan op zoek naar de bron van de Blauwe Nijl. We steken het meer over en gaan een inham in. Hier zien we een paar rieten kano’s gemaakt van papyrus riet. Hele gezinnen blijken op de bootjes te stappen. Je kunt het niet te lang gebruiken na een aantal weken is het onbruikbaar. De Nijl vormt zich hier en wordt gevoed door het meer. Na een tijdje de zijarm te hebben opgevaren zien we ineens een paar nijlpaarden. Wat een geluk, die zie je niet altijd begrijpen we. Ook varen we even later langs een oever die helemaal vol staat met paradijsvogels. Het is hier een heerlijk vertoeven zo met al die verrassende fauna. Dan varen we weer terug naar het startpunt en nemen afscheid van gids en stuurman. We gaan verder met het busje samen met Mole en zijn driver. We moeten door Bahir Dar zelf heen en gaan een 37 km. lange, slechte weg naar de Blue Nile Falls rijden. Dat kost ruim een uur tijd. Onderweg zien we een paar dorpjes en blijkt het leven zich rond en op de weg af te spelen. Bij de falls is een grote elektriciteit centrale gebouwd. En Mole waarschuwt ons dat er maar een klein stroompje te zien zal zijn. Hij vertelt me ook dat we dadelijk weer moeten betalen, voor de toegang, het pontje om ons over te zetten en de gids. Ik kijk hem vol interesse en begrijpend aan, het is tijd voor wraak! Ik leg hem uit dat ik en Herman hier voor een Internet Community aanwezig zijn en op zoek zijn naar betrouwbare partners, gidsen etc. ik heb er zelfs met de Minister van Toerisme over gesproken. Er zijn wel 10.000 deelnemers die we straks gaan vertellen wat een fijn land Ethiopië is en dat hij daarin een rol kan spelen. Zijn gezicht verraadt ongeloof en dan toont hij interesse. Ik leg hem uit dat regel 1 voor toeristen is, dat er geen verborgen bedragen zijn. Tevens vertel ik hem dat ook wij hier niet van gediend zijn. Als we even later met gids de oversteek maken met het pontje betalen we vooralsnog niets. We lopen door een mooi stukje natuur bestaande uit landbouwvelden, langs wat koeien door naar de waterval. Als we een foto maken van de koeien, komt een knaapje van 10 jaar die er op past, om geld vragen. Tja, we hebben een foto gemaakt van zijn koeien.

Blue Nile Falls
De gids legt uit de we heel veel geluk hebben. De centrale is net stuk gegaan en daardoor vult de waterval zich nu. Als we bij de falls aankomen zien we dan ook als een grote brede stroom die zich naar beneden stort. Steeds breder worden de stromen en na een half uurtje prijkt de waterval in zijn originele pracht en volle kracht. We krijgen er geen genoeg van. Ook hier weer geen drommen toeristen. Wel kunnen we een koffie ceremonie bijwonen van een dorpsgenoot, wier kinderen ons uitnodigen. Aangezien we beiden geen koffie blieven, gaan we de weg terug lopen. Bij de minibus wordt er nog even geprobeerd ons te laten betalen, maar kiest Mole eieren voor zijn geld. Hij heeft nu een paar vertegenwoordigers met potentieel bij zich. Eenmaal terug bij Bahir Dar, rijden we door naar het buitenverblijf van Haile Selassie op een berg met een mooi uitzicht. De boel is echter helemaal afgesloten. Meer dan de voorkant en de oprijlaan zien we niet. Wel is er een mooie zonsondergang aan de andere zijde met uitzicht over het plaatsje.
Weer verder rijden we naar een buitenwijk waar we bij een rietbinderij aankomen. Een aantal vrouwen zit rieten manden te vlechten en ook een paar mannen gaan verder met een rieten boot. Ook hier maken we wat foto’s en moet Mole betalen. Wij gaan onverstoorbaar in de minibus zitten wachten. Uiteindelijk lopen de vrouwen mee en eisen meer geld van hem. Tja….
We rijden nog langs een plek bij een restaurant aan het meer waar pelikanen moeten zitten, dat heeft Mole beloofd tenminste. Het wordt nu al donker en bij het water is geen peli- en ook geen -kaan te zien. Volgens Mole zitten ze nu ergens anders, omdat een buitenlandse filmploeg ze heeft mee gelokt met vis voor opnamen. We kijken elkaar eens aan in de schemering en denken er het onze van. De laatste plek is de rietmarkt, maar het is inmiddels pikdonker. De Woito Busket markt is nog wel aanwezig en we zien wat leren poefs en veel toeristische souvenirs. Dan gaan we door naar het hotel. Ik vraag Mole om in ieder geval zijn Internet adres en business card te geven, dit voor de geïnteresseerde members van onze Internet Community. Hij vertelt dat hij ons zelf de volgende ochtend zal uitzwaaien op het vliegveld. Om geld vraagt hij niet meer en wij hebben zo een deel van onze te veel betaalde trip terugverdiend.
Die avond eten we bij een verderop gelegen hotel restaurant. Er is een meeting van een grote groep Ethiopische mensen en dus erg druk. We eten vis uit het meer en dat smaak goed. Nog even internetten en het thuisfront gerust stellen en dan zit de dag er weer op.