Ik biecht op...
Addis Abeba
Ethiopië
Nancy Carels
Ik biecht op...
Een slecht begin in Ethiopië… Op het vliegveld zou ik worden opgehaald en naar mijn hotel worden gebracht, maar er is helemaal niemand te bekennen die mij het gevoel geeft dat hij op zoek is naar mij. Een beetje dwalend door de aankomsthal wordt ik aangesproken door een meisje van een of ander hotel. Ze vraagt me of ze me kan helpen, waarschijnlijk heeft ze aan me gezien dat ik redelijk hulpeloos aan het rondlopen ben. Yes, yes, antwoord ik, ze kan me wel helpen. Ik leg haar uit dat ik sta te wachten op iemand en naar welk hotel ik moet. Ze gaat voor mij bellen naar het desbetreffende hotel en komt er na een paar telefoontjes achter dat er wel degelijk iemand op mij staat te wachten. Die persoon is inmiddels daarvan in kennis gesteld en komt naar ons toe. Wat blijkt ? De jongeman heeft een heel andere naam op zijn bordje staan, dan waar ik naar op zoek ben, klein foutje?! Al met al komt goed en op naar het hotel in Addis Abeba, het is al nacht en ik verlang naar een bedje. Na het inchecken moet ik een binnenplaatsje over en trapje op naar de kamer. Wat ik daar aantref, daar krijg ik niet echt een warm gevoel van. Een heel koele, ongezellige, smoezelige kamer. Het badkamerraampje staat open en kan niet dicht, ook de toegangsdeur van mijn kamer die op de binnenplaats uitkomt heeft een belabberd slot. Ik kan bijna niet slapen, ik heb het koud, voel me niet veilig en hoor van alles via het badkamerraam dat gezellige straat- en kroeggeluiden toelaat. Daar lig ik dan in mijn uppie in een groot koud bed in Afrika. De volgende dag met goede moed opgestaan en door de straten van Addis gedwaald.De sfeer is er niet echt je van het. Op een gegeven moment kwam ik bij een brug en aan de andere kant ervan ligt een wijk die echt belabberd is. Zo nieuwsgierig als ik ben loop ik er toch naar toe, maar na een aantal stappen besluit ik om te draaien, ik ben tenslotte een “rijke dame” alleen (dit is relatief natuurlijk, maar in Ethiopië zullen ze zeker denken dat ik echt rijk ben). Na nog een belabberde nacht in het steenkoude, smoezelige hotel maak ik kennis met Baty, een Ethiopiër die ons zijn land zal laten zien en 2 Griekse dames, waar ik 2 weken mee opgescheept zal zitten. De 2 dames hebben in het Sheraton hotel overnacht en waren hier zeer positief over. De overige accommodaties tijdens de reis zijn wel oké, het is niet altijd even optimaal, maar een enkele geen water of koud water en geen licht, overleef je best. Een keertje kamperen in de bergen vond ik helemaal tof, behalve toen ik midden in de nacht heel hoge nood kreeg (een koud biertje gedronken voor het slapengaan, had ik niet moeten doen). Het was nog een paar honderd meter lopen naar een donker hokje waar we in een gat onze behoefte moesten doen. Ik was verlost, maar haalde wel mijn vinger open aan een stuk ijzer van het deurtje. Het zoeken naar een pleister in het donker, had ik snel opgegeven, maar ik maakte me wel enigszins zorgen over de bacterieën die allemaal aan dat wc-deurtje hebben gezeten. Maar goed, de vinger is geheeld en ik leef nog steeds. Het einde van de reis naderde en ik had een reservering staan voor het koude en smoezelige hotel waar ik ook begonnen ben. Aangezien mijn vlucht naar Nederland pas om 00.00 uur vertrok, zou ik dan de hele dag in het hotel of in de stad Addis Abeba moeten rondhangen. En daar had ik helemaal geen zin. De Griekse dames noemden mij het bedrag van een nachtje Sheraton. Ik haalde slechts mijn wenkbrauwen op en vroeg Baty voor mij een kamer te reserveren. Pas laat in de avond arriveren we in het hotel. Bij de ingang moeten we door detectiepoortjes net als op het vliegveld. De kamer is belachelijk groot. Er staat een bed waar ik in verdwaal, de TV is enorm en er staat een weegschaal in de badkamer. Het goede nieuws is dat ik deze vakantie 2 kilo ben afgevallen, meestal kom ik 2 kilo aan. Ondanks alle luxe slaap ik slecht. De volgende ochtend eerst even uitgebreid gebadderd met alle flesjes shampoo, doucheschuim en body lotion en daarna genoten van een 5 sterren ontbijt. Na dit alles, sta je daar in 1 keer, wat nu? Ik ben gewend om mijn hiking boots aan te trekken, fototoestel te pakken en gaan ! Maar deze omgeving inspireert mij niet echt om dit nu te gaan doen. Ik ga een uurtje internetten vanuit een lederen stoel. Even het laatste nieuws lezen uit Nederland en de Columbus site bezoeken, feels like home ! ’s Middags heb ik mijn boekje gepakt en ben naar de tuin gegaan. De tuin heeft mooie fonteinen, pergola’s en bankjes. Helemaal achter in de tuin kijk ik over de muur en wat ik zie is shocking. Ik zie een wijk waar de huizen boven op elkaar staan en schots en scheef, sommigen hebben nauwelijks een dak en op sommige huizen liggen dunne golfplaten of karton. Het ziet er heel armoedig uit. Het contrast tussen arm en rijk is slechts 2 meter. Ik voel me gelijk schuldig en heb ’s middags geen trek om nog iets te eten. Wat later in de middag nog met een taxi Addis ingegaan. Bij de kerk liggen oude mensen te bedelen, moeders met babys achtervolgen me en smeken om geld. Wat een klotewereld is het toch. Al met al heeft deze dag en nacht me veel gekost en ik moest me schamen, want volgens mij kan ik hiervan een heel dorp in Ethiopië een maand eten geven. Zo’n groot luxe hotel is ook eigenlijk niks voor mij. Doe mij maar een tentje en een gat in de grond !
Foto's
