Reizen door de ongerepte wildernis van de Okavango delta

Door: LRepkes

Geplaatst op Jun 30, 2017

Grote moerassen bedekt met waterlelies worden afgewisseld door meanderende riviertjes, eilanden vol palmbomen en met grassen begroeide steppes. Het is bijna een onwerkelijk beeld vanuit de lucht, een beeld dat zo in een goede documentaire van National Geographic zou passen. Dit is de laatste ongerepte wildernis van Afrika: de Okavango delta in Botswana.
De Okavango delta in het noorden van Botswana is de grootste inlandse delta ter wereld. De omvang van het gebied wordt pas goed zichtbaar wanneer je per chessna vliegtuigje boven de enorme oppervlakte wildernis vliegt.

Groene oase
Mijn ontdekkingstocht door het hart van de Okavango delta begint op het vliegveld van Maun, waar tientallen chessna vliegtuigjes naast elkaar geparkeerd staan om toeristen naar diverse uithoeken van de delta te vliegen. Het is mijn eerste vlucht in een type toestel chessna, en dus stap ik enigszins nerveus in een op het eerste oog klein vliegtuigje dat niet al te stabiel oogt. Dat gevoel verdwijnt echter als sneeuw voor de zon als we zijn opgestegen en er voor me een groene oase opdoemt van ongekende grootte. Lagunes en kanalen staan gevuld met water en de talrijke eilandjes worden omgeven door water. En dat terwijl de grote vloed die de delta jaarlijks overspoelt, het hart van de delta nog moet bereiken. Gemiddeld is zo'n 75% van al het water in de delta afkomstig van de vloed die het land binnenkomt via de Okavango rivier. Het water is veelal afkomstig uit de bergen van Angola, waar enkele kleine stroompjes het begin van een indrukwekkend rivierensysteem vormen. Een kwart van het water is afkomstig van regenval.

Scherp blijven
De volgende dag worden we in alle vroegte worden we gewekt voor onze game drive. Het is half 6 als er door een vrolijke goedlachse dame wordt geroepen: "Lisa, Paul....this is your wake up call. Coffee". Als ik de deur van de hut open, staat er een heerlijke kan koffie klaar. Een prima begin van de dag. Terwijl de sterren nog aan de hemel fonkelen, lopen we onder begeleiding naar ons ontbijt. Toch maar goed dat ik een extra vest heb meegenomen, besef ik me als we over de met nevel beslagen vlonders lopen. Het is begin april en de nachten worden aanmerkelijk kouder.

Wild spotten
Na een heerlijk ontbijt staat onze gids ons al op te wachten bij de jeep. De lucht licht knalrood op. Nog voordat de zon op is rijden we de poorten van de lodge uit. Achterin liggen diverse dekentjes, geen overbodige luxe deze morgen. Onderuit zakken is er deze game drive niet bij. Het spotten van wild is een hele opgave deze tijd van het jaar, en dus vraagt de gids ons om ook goed op te letten. We zijn nog maar een paar minuten op weg of we stuiten op een kudde impala's, die rustig staat te grazen in het veld. Ook enkele wardhogs en hun kroost "ook wel pumba's" genoemd - laten zich zien. Onze gids wijst ons op hun rustige gedrag, een teken dat er in de nabije omgeving waarschijnlijk geen roofdieren zijn. Toch is de nacht rond het kamp alles behalve rustig verlopen, zo vertelt onze gids. Gedurende de nacht heeft hij meerdere hyena's rond het kamp gehoord. Hij wijst op enkele sporen op de toegangswegen tot het kamp. We proberen de "tracks" te volgen. Als de zanderige weg overgaat in een tientallen meters lang kanaal raken we het spoor kwijt. De vele regenval zorgt ervoor dat grote delen van de zandpaden onder water staan.

Het ultieme Afrika gevoel
Op de hoger gelegen savannen worden we verwelkomd door een groep giraffen. Het hoogstaande gras wuift vrolijk mee metop de wind terwijl vogels links en rechts wegschieten. Als echte vogelliefhebbers laten we de gids regelmatig op de rem trappen. We spotten onder andere prachtig blauw gekleurde senegal ijsvogel, karamijn bijeneter, Afrikaanse visarend, vorkstaartscharrelaar en de tok (Zazou uit de Lion King).

Dollemansrit
Als we ons zoekgebied goed hebben uitgekamd en het al halverwege de ochtend is, leggen we ons er bij neer. De zon staat immers al vrij hoog aan de hemel en de meeste katachtigen zijn overdag niet meer actief. Totdat er een mededeling wordt gedaan door een andere gids. Er is een cheeta gesignaleerd die op jacht is. Ondanks dat het ruim een half uur rijden is, besluiten we er vol voor te gaan. Er volgt een krankzinnige rit die grotendeels offroad gaat. Maar we beseffen dat we haast hebben en nemen de dollemansrit voor lief. Als we bijna op de plaats van bestemming zijn, wordt onze route geblokkeerd door een bruine soep van modder en water. Normaal geen probleem voor de 4x4, alleen de combinatie van modder maakt de kans op vastzitten groter. Onze gids waagt de gok, we hebben weinig tijd te verliezen. Maar dan gebeurt onvermijdelijke, we rijden onszelf vast in de modderpoel. Er zit niks anders op dan hulp in te schakelen. Het is nota bene de gids die de cheeta in het vizier heeft, die ons komt bevrijden. Godzijdank!

"Kill"
Omdat de cheeta uit het oog is verloren, scheiden we onze wegen en doorkammen samen het gebied. Als we twee andere jeeps in hetzelfde zoekgebied zien staan, weten we bijna zeker dat we goed zitten. Bingo! Een cheeta heeft zojuist een impala te pakken gehad. Uitgeput van de jacht met de prooi nog in zijn bek, rust hij uit in de schaduw van een struik. De impala blijft stevig tussen zijn kaken en poten geklemd. Kapers zijn hier immers altijd op de kust. Hyena's ruiken de prooidieren op grote afstand, en het zal niet lang duren voor zij zich met het feestmaal gaan bemoeien. Maar als zijn hartslag weer tot rust is gekomen, begint hij de impala in stukken te scheuren en op te eten. Het gekraak van de botten is tot in de weide omtrek te horen. En wij kunnen alleen maar zwijgen. In stilte en rust "ook enigszins uitgeput door de helse rit" genieten we en volgen we dit prachtige schouwspel. De cheeta heeft onze dag gemaakt.