Safari in Botswana 2 Savute

Door: Gjacobs

Geplaatst op Jul 20, 2010

VERLIEFD OP AFRIKA

Denise zet de Cessna 602 aan de grond in Savute, hoog in het noorden van Botswana. ‘Ramen dicht,’ waarschuwt ze. De landingsbaan zit vol gaten. De modder vliegt ons om de oren. Het regenseizoen is begonnen. We slippen en schuiven door de natte klei en stoppen dan naast de Landrover van Letsogile Kamogelo, Lets voor het gemak.
Het kampement, op de oever van het Savute kanaal, bestaat uit 7 safari-tenten. Maximaal 16 gasten, vertelt Christine, de manager. Het gebied is 120.000 hectare groot. ‘Low impact, high quality,’ zegt ze. ‘Zo zijn de regels.’
Christine komt uit Duitsland.Afgestudeerd in de rechten. Maar verliefd op Afrika. Ze werkte vijf jaar in Zambia, nu runt ze Savute.
Wij krijgen een spuitbus, een soort misthoorn. ‘Super sound, loud ’n clear’ staat er op. ‘Er staan geen hekken rond het kamp,’ waarschuwt Christine. ‘Er lopen olifanten tussen de tenten door. Nijlpaarden. We krijgen bezoek van leeuwen, luipaarden. En pas op voor de slangen. Sommige zijn dodelijk. Gebruik de misthoorn als je bang bent en hulp nodig hebt. Speel niet de held. Maar sla alarm.’
We logeren in een prachtige tent. Groot bed, badkamer, apart toilet, leeshoek. En voor onze tent stroomt de rivier. ‘Een wonder,’ vertelt ze opgetogen. ‘Jarenlang stond hij droog. Het land was dor. Nu stroomt hij weer vol water. Wij denken,’ zegt ze voorzichtig, ‘dat er een aardbeving is geweest, ergens diep onder de grond.’

‘WIJ DODEN GEEN OLIFANTEN’

Lets neemt ons mee op safari. Cape Cod Stan en zijn Betty schuiven aan. Verder zijn er geen gasten. Alleen wij. Een privé wildtuin zo groot als Brabant, helemaal voor onszelf. ‘In Serengetti,’ vertelt Betty, ‘als je daar een beest zag, stonden er gelijk tien landrovers omheen.’ ‘En busjes,’ herinnert Stan zich. ‘Dringen geblazen. Zoals in de supermarkt op zaterdagochtend.’
Ik kom voor de olifanten, vertel ik Lets. Het verhaal gaat dat de kuddes in Botswana onbeheersbaar zijn geworden. Er zouden gewoon veel te veel olifanten zijn. In Zuid-Afrika, in de natuurparken, vooral in het Kruger, zouden de olifanten de natuur verwoesten. Jarenlang woedt er al een felle, emotionele discussie om de boventallige olifanten af te schieten.
We stoppen bij een meertje. Uit het struikgewas komt een kudde olifanten. Ze waden door het water, meer dan 25 olifanten tel ik in de ondergaande zon.
‘Het wild is onze belangrijkste bron van inkomsten,’ vertelt Lets. ‘Het levert werk op.’ Hij schudt zijn hoofd. ‘Ruimte zat.’ Hij wijst naar het noorden, naar de Caprivistrook, Angola, Zambia. ‘Leeg land,’ vertelt hij. ‘Vroeger trokken de olifanten daar heen. Toen bouwden wij hekken langs de grenzen. Haal de hekken weg. Geef het wild de ruimte. Laat ze rondtrekken.’
Als de kudde vertrokken is, haalt hij de koelbox te voorschijn en serveert gin-tonic en koude witte wijn. ‘Botswana heeft besloten om geen olifanten te doden,’ vertelt hij. ‘No need to cull.’

PAREN VOOR HET ONTBIJT

De volgende morgen, voor dag en dauw, kruist een jonge stier ons pad. Hij is narrig. Schudt zijn kop, wappert met zijn oren, heft zijn slurf en voert een schijnaanval uit. ‘Vechtersbaas,’ concludeert Lets. Jonge stieren worden uit de kudde verdreven door de vrouwtjes, vertelt hij. Ze moeten op zoek naar een oude olifant die hun wegwijs maakt. Vaak zijn ze gefrustreerd en agressief.
Bij een termietenheuvel zien we een grote kudde impala’s. ‘Bijna allemaal vrouwtjes,’ volgens Lets. In iedere kudde zit één dominant mannetje. Hij paart met alle vrouwtjes. De rest van de mannetjes heeft geen kans. Veel impala’s krijgen volgens Lets, nooit van hun leven de gelegenheid te paren.’
‘Triest,’ zegt Cape Cod Stan.
Lets haalt zijn schouders op. ‘Hard werk om een kudde van 25 vrouwtjes te bedienen.’
‘En leeuwen?’ vraagt Betty.
Nog niet ontbeten en wij nemen het paargedrag van het halve dierenrijk door.
‘Jagers schieten het liefst een leeuw met manen,’ vertelt Lets geduldig. ‘Ook al kost het een fortuin. Dan komt er een nieuwe leeuw. Die doodt alle welpen zodat de leeuwinnen weer willen paren. En volgend jaar komt er weer een jager. Rampzalig,’ zegt hij. ‘Daarom willen wij de jacht in Botswana verbieden.’
‘En cheetahs?’ vraagt Stan onvermoeibaar. ‘De mannetjes leven alleen,’ antwoordt Lets. ‘Ze zoeken een vrouwtje, paren en dan zijn ze weer weg.’
‘Breng ons naar de cheetahs,’ zegt Stan.
Lets rijdt ons naar de Mantshwe Boys, twee cheetahs, broers. Ze liggen in het hoge gras, gaan rechtop zitten als wij arriveren en beginnen elkaar dan af te likken en te knuffelen. ‘Ze zijn altijd samen. Meestal hier, dit is hun jachtgebied.’ Lets meldt over de radio dat wij de cheetahs gevonden hebben. Wij blijven bij de jachtluipaarden tot een andere Landrover met toeristen arriveert. Dan gaan wij weg. Twee auto’s op dezelfde plek is niet toegestaan.
Tijd voor het ontbijt.