Deel 2/5 Roadtrip door Zuidelijk Afrika (Namibie, Botswana en klein gedeelte Zambia)

Door: Marcvankessel

Geplaatst op Jul 12, 2016

De volgende ochtend steek ik de grens over.
Ik heb het sneller gezegd dan gedaan.
Wat een gedoe voor een Nederlander met een huur auto uit Namibie, die een Zuid Afrikaans kenteken heeft.
Een loket voor dit, een loket voor dat, een stempel hier, een stempel daar.
Uiteindelijk na 2 uur en 100 stempels verder rijd ik Botswana in over de Trans Kalahari highway.

De eerste overnachting is in Ghanzi, een klein dorpje waar veel Khoisan (San, Bosjesmensen, Bushmen) wonen. Ze worden beschouwd als het oudste natuurvolk ter wereld en ze staan bekend om hun jachttechnieken en het spoorzoeken.
Hun taal is heel bijzonder.
Het bestaat nauwelijks uit woorden, maar voornamelijk uit klanken.
Geen touw aan vast te knopen.

In het dorp is echter weinig te merken van dit trotse spoorzoekersvolk.
Ik zie veel jonge mannen, luierend onder de bomen, met een fles of blikje.
En daar zit geen appelsap in.
Kenmerkend is daarom ook het affiche bij de plaatselijke liquor store: "Be cool, be sober"

Op internet had ik gelezen dat je met de San mee op excursie kon.
De volgende dag meld ik me op de afgeproken plek, en met 4 andere toeristen rijden we vervolgens de Kalahari in.
De excursie is werkelijk grandioos. Tijdens een wandelsafari van zeker 2 uur wordt je continu gewezen op wat de natuur te bieden heeft, of wat je er uit kunt lezen; bladeren en wortels die je kunt eten (en ja, buiten het zand smaakt het prima), of sporen in het zand die iets vertellen.
Uitwerpselen worden open getrokken; ze weten feilloos te vertellen van welk dier het afkomstig is, hoe lang het geleden is, en wat ie gegeten heeft.
Daarna wordt er nog een dansje opgevoerd, wat voor mij eigenlijk niet had gehoeven.
Het komt erg toeristisch over.
Maar ik heb een hele leerzame excursie gehad, en bedank ze dan ook hartelijk.

De weg van Ghanzi naar Maun loopt door het hart van de Kalahari. Het landschap verandert van dor naar droog, en het is eigenlijk best een saai stuk van 4 uur.
Hier en daar een struisvogel, maar that's it.
Onderweg kom ik verschillende kralen tegen, en bij een kraal stop ik om foto's te maken.
Geen probleem zegt de dorpsoudste.
Maar dat kost dan wel 10 pula.

Ik snap het wel. Het is een hard bestaan, en ik -de 'rijke' toerist- wil zo nodig foto's maken.
Voor wat hoort wat.

Zoals gezegd is het voor de rest een saai stuk. En hier rijdt natuurlijk geen Arriva of Connexion. Onderweg staan dan ook regelmatig mensen te gebaren of ze mee mogen rijden.
Laten staan is geen optie.
Ik geloof dat ik op dit stuk in totaal zo'n 6 man in de auto heb gehad. Op het laatst, paar kilometer voor Maun, stappen 3 jonge mannen in. Het blijken Zimbabwanen te zijn die illegaal in Botswana werken. Een van hen spreekt redelijk engels, en het is interessant om uit zijn mond te horen wat voor teringzooi het in Zimbabwe is. Politiek en economisch gezien.
Dankzij Mr. Mugabe.
Die al een tiental jaar de weg compleet kwijt is.
Dat ie maar snel -letterlijk- mag stikken in zijn kudu steak.

Maun ligt aan de Okavango delta. Een delta zo groot als Nederland en de enige delta ter wereld die niet in zee uitmondt.
Het is een prachtig gebied, en heel rijk aan flora en fauna.
Er leven voornamelijk olifanten, nijlpaarden, krokodillen en talloze vogels. Ook worden er soms leeuwen gespot.
In de lodge waar ik verblijf, zit een grote groep blanke Zuid-Afrikanen. Ze zijn hier om te vissen.
Uit hun gedrag merk je gewoon dat ze zich superieur voelen ten opzichte van de (zwarte) Botswanen.
Een hoop gesnauw en een hoop gecommandeer.
Wat een kut volk. Die groep tenminste.

Daar rijd ik dan, in een auto met een Zuid-Afrikaans kenteken. In Botswana.
Fijn.

Tegen het eind van de middag stap ik in een 5 seater Cessna. Een 90 minuten durende vliegsafari boven de delta. Ik kijk mijn ogen uit. PRACH-TIG !
De sessna vliegt niet hoger dan 200 meter, en je kunt alles heel goed zien; de vertakkingen van de rivier, de moerassen, buffels, olifanten en hier en daar een kraal.
Als op een gegeven moment een groep olifanten een rivier oversteekt beklagen de 2 passagiers aan de linker kant dat ze het niet goed kunnen zien.
De piloot , ook een Zuid Afrikaan, manoeuvreert het vliegtuigje met een hele scherpe bocht naar links zodat zij ook iets kunnen zien.
De cessna hangt dwars op zijn zij, onder een roll-hoek van bijna 90 graden.
"Rollercoaster ride" roept er eentje en de rest begint te lachen.
Ik vind het maar niks maar lach toch mee.
Als een boer.
Met kiespijn.

De vliegsafari is niet goedkoop. Maar het was elke dollar waard. Wat een mooie ervaring!
Morgen ga ik delta vanaf het water bekijken.
Was het al vast maar morgen.