Klussen in de Kalahari
Kalahari
Botswana
Joanna
Klussen in de Kalahari
Na een laatste tankstop in Rakops rijden we naar de ingang van het Central Kalahari Game Reserve. Dat is een veertig kilometer lange zandweg de woestijn in, met links en rechts wat bosjes. In het begin zien we nog wat vee, maar al gauw niets meer.
Bij de ingang van het park treffen we twee vrachtwagens, de een met de cabine omlaag. Drie mannen staan erbij. Er komt meteen een mannetje aanlopen met de vraag of we misschien sleuteltje tien bij ons hebben. Wie heeft dat nou niet bij zich als ie gaat kamperen?!
Goed, het toeval wil dat we bij vertrek uit Johannesburg een setje hebben aangeschaft, omdat het niet bij de auto zat. We ‘moesten maar bellen als er iets was, dan kwamen ze het maken’.
Dus: sleuteltje tien. Max, de handyman, ging meteen maar even kijken wat er loos was. Iets met de versnellingsbak. Ook de andere vrachtwagen heeft panne, lucht in de dieselleiding, die hebben ze een stuk gesleept. Ze staan hier al sinds gisterenavond. En als lokale heb je een andere voorbereiding dan de toerist: geen. We zagen wel een vergaan matras ergens liggen, waar op was geslapen. Maar geen proviand.
Terwijl Max mee ging klussen was ik van de koek en zoopie. En daar waren de mannen erg blij mee! Ondertussen kwam de parkranger eraan zodat we de reservering konden laten zien en ons konden inschrijven.
De mannen verbaasden zich erover dat die grote blanke man hen zo goed hielp en wilden wel mee naar Nederland, om voor ons te werken.
Maar vooralsnog werd er flink aan de vrachtwagens geklusd. Na een aantal uur waren ze weer in staat te rijden: de voorste alleen in de 2e en 4e versnelling, de achterste werd gesleept. En dat nog kilometers door het mulle zand langs de grens van het park. Dat is geen officiële weg, maar lokalen gebruiken hem wel. De geasfalteerde weg is een heel eind om (maar waarschijnlijk wel sneller!). Deze bezorgde Hollandse gaf nog maar een ‘overlevingspakketje’ mee. Hoe doen ze dat toch zonder die toeristen?!!
Na de gedane arbeid vroeg de ranger of Max ook nog even wilde kijken naar een paar aggregaten op het terrein, die het al een paar weken niet meer deden. De een was op dat moment niet te redden, de ander met een onderdeeltje van de een wel.
We hadden ondertussen besloten om niet meer het park in te gaan die dag, maar de tent daar op te zetten. En zo kon het gebeuren dat de rust werd verstoord door een loeiende aggregaat. Ze waren erg happy dat het weer werkte, sinds een paar weken hadden ze weer tv!! En wij maar denken dat ze het licht zo hadden gemist …..
Foto's
