Deel 2 - Vulkaantrekking op Ambrym
Vanuatu
Oceanië
Liannedewijs
Deel 2 - Vulkaantrekking op Ambrym
Deel 2: Benbow was lang niet zo soepeltjes te bedwingen. We liepen over de graad van de zwarte aspuinruggen, links en rechts diepe dalen. Met mijn door extreme slijtage nog gladder geworden Nikes geen pretje. Aan de hand van de gids tot op de kraterrand gekomen met pakweg 1,5 uur klimwerk na de tocht over de ashplain vanuit ons junglekamp. Waar je Marum op dit punt kunt inkijken ligt het lavameer van Benbow verderop en moet je eerst afdalen de diepte in, een afdaling waar een klimtuig en verdere uitrusting t.b.v. het abseilen niet had misstaan. Een simpel vingerdik rood touw, niet klimtouw waardig, werd naar beneden gelaten, slechts gezekerd met een stuk ijzer in de kraterrand alsof het een van de vele tentharingen betreft die de boel op hun plek houdt. Daarlangs moest je de eerste 30m zien te bedwingen. Vervolgens de verdere 70m (afstanden op gevoel) met handen en voeten. Een en ander verticaler dan mij goeddunkt. Als je met een misstap al niet all the way naar beneden rolt breek je je hoofd wel onderweg ergens. Onveilig maar goed, je wil wat, op de nodige lichaamseigen coke me de diepte ingelaten, elke lichaamsvezel aan het werk. Enkelbandjes stonden toch al strak afgesteld en nu werd de rest ook getest. Eenmaal beneden nog geen 2min. wandelen en daar dan ook het gigagat de diepte in met wederom een klotsende dieporanje massa lava dat van zich deed spreken. Minder mooi zicht op als Marum nu het lavameer voor 1/3de niet te zien was vanaf de relatief veilige uitkijkpunten. De lava is hier wel stukken dichterbij. Heb me beperkt tot dat uitkijkpunt: Grond liep schuin af en kon me geen uitglijer veroorloven. Mijn nieuwe gids Willy - Peter en John gingen met de Nieuw-Caledoniërs de volgende dag terug naar Ulei - heeft zich nog wel in allerlei bochten gewrongen om nog wat indrukwekkende plaatjes voor me te schieten. Hier sta je echt in de krater en kijk je op tegen hoge wanden. Was ik heen nog de langzaamste, terug was ik als een tierelier boven. Mooi zo snel als mogelijk die graad aflopen aan de hand van mijn gids die mij van diverse valpartijen behoedde. Als ik had geweten dat het zo'n tocht was had ik deze nooit diezelfde dag nog ondernomen. Weer een dikke 4u. lopen en mijn 2de vulkaan van die dag, de zustervulkaan van Marum, bedwongen.
Terug over de ashplain richting Westcamp in een van de vele junglekragen die Ambrym rijk is. Was het overdag al een meesterlijk schoon zicht, 's avonds bood een en ander weer een geheel ander aanzicht. Magisch gewoon. Gezeten op een bankje van palmboomstam op een heuvel uitkijkende over de vulkanen en de ashplain, zicht van minstens enkele kilometers. Ik en de 3 Nieuw-Caledoniërs en Stephanie. Boven ons ontvouwde zich de sterrenhemel, zicht op (een deel) van de Melkweg heb ik mij laten vertellen en sterren die je aan onze NLse kant van de wereld niet kunt zien: Orion staat hier op zijn kant. Onwaarschijnlijk zuiver en helder sprankelende sterren doordat er geen enkele lichtvervuiling is. Aan de horizon twee waanzinnige rookpluimen alsof het de hemel raakte, van dieporanje tot lichtroze gloed in het zwart van de nacht. Pluimen die nog het meeste weg hebben van twee paddos of kernbomontploffingen. Kim Jong-Un en Trump zou je ze kunnen noemen :) - ook dat zijn immers geen lieverdjes - of, met een verwijzing naar WO2, "Little Boy" en "Fat Man", en toch zo vreedzaam naast elkaar, continue aangevuld door nieuwe dampen. Een aanzicht zo uniek in deze wereld dat het mijn reis eensklaps tot goud maakte.
Volgende dag "maar" weer naar Mt.Marum, ditmaal met Willy. Derde keer even indrukwekkend. Nieuw-Caledoniërs waren met de bups honden en gevolg weg die dag, dus enkel met Stephanie weer het bankje opgezocht 's avonds. Majestueuze schoonheid alom. Die laatste dag toch weer een 6 uur door de jungle getrokken, onder meer een droogstaande rivierbedding. Eindpunt Sams Guesthouse te Craig Cove. Ben ik toch maar mooi Ambrym van oost naar west overgestoken. @Sams kwam de kamer met de intrede van de avond tot leven: tot wel 6cm vliegende kakkerlakken in het slaapkwartier, een achter het plafondgordijn opduikende giga tarantula die het mij met zijn acht ogen wel erg moeilijk maakte oogcontact te vermijden, in zijn nietsontziende kaken net een al even grote nachtvlinder verzwelgende en een leger mieren aan het werk in mijn badkamer. Heb Sam vriendelijk verzocht de kamer na te lopen. Voor de spreekwoordelijke "leftovers" hing daar gelukkig een klamboe. De namiddag van aankomst nog de spectaculaire romdances @Fanla mogen aanschouwen waarbij men zich in maskers van bananaleaves hult. Al met al zit Ambrym in mijn hart.
Tot slot nog dit: Hetgeen ik bij de foto van de krater van Mt. Marum reeds vermeld heb, namelijk dat de kraters feitelijk zijn geïmplodeerd als dat al een begrip is in de vulkanologie. De lavameren zijn verdwenen of aan het menselijk zicht ontrokken en weer door de aarde opgenomen, net hoe je het wil interpreteren. Ik wou het niet geloven wat de ernst van de situatie is, tot er recentelijk duidelijk beeldmateriaal van is vastgelegd en gemeenschappelijk is gemaakt. Tot mijn schrik is de realiteit weerbarstiger dan mijn fantasie me toe liet. Een verlies dat het afreizen naar beide vulkanen een stuk onaantrekkelijker maakt, dat zeg ik je eerlijk. Ik was mij hier niet bewust van, de blog heb ik destijds in FB-verslagen online gezet voor friends&fam. en vond het na ruim twee jaar wel tijd om te delen aangezien Columbus deze site nog ontbeerde. Voor degenen die weg willen en durven dromen bij hoe het toen was, en hoe triest de aanblik vd kraters van beide zustervulkanen nu, kan ik verwijzen naar de volgende YTube-video met de naam "Ambrym's famed lava lakes destroyed", plaatsingsdatum 10 maart 2019. Drie foto's die mij bij plaatsing van de eerdere blog ontschoten zijn, staan er van Marum nu wel bij en horen qua tekst en uitleg bij het eerste deel.
Foto's
