Papoea Nieuw Guinea Festivals

Door: Ameerakker

Geplaatst op Dec 16, 2018

Festival reis Papoea Nieuw Guinea Na heel veel vlieguren, 5 vliegvelden en flink wat vliegtuig-maaltijden, zijn we aangekomen op onze eerste bestemming: Mount Hagen Op Papoea Nieuw Guinea (PNG). Onze chauffeur Paul staat ons al op te wachten. Onze koffers dumpen we eerst in ons hotel en hup, meteen door naar het eerste festival dat we gaan bezoeken. Later horen we van Paul dat hij die nacht niet heeft geslapen, vond het zó ontzettend spannend om ons te mogen ontmoeten, blanke mensen die helemaal naar PNG komen. Onderweg doen we de eerste indrukken op, wie ooit in Afrika is geweest herkent dezelfde dingen; langs de kant van de weg kleine stalletjes waar wat gehandeld wordt, veel plastic en rommel op de grond en rondhangende jeugd. Maar toch is PNG anders, vooral de mensen zijn anders, tegen ons vooral heel vriendelijk, blij en dankbaar dat wij hun land komen bezoeken, maar wat zou er gebeuren als wij alléén, zonder Paul, over straat gaan lopen?......geen idee….We horen dat alles en iedereen corrupt is, er heerst veel strijd tussen de verschillende stammen/bevolkingsgroepen onderling. Zo wijst Paul ons op de nieuwe huizen (lees hutten) die er gebouwd worden. Wederopbouw van een dorp omdat het heel normaal is dat bij ruzies tussen de stammen, de dorpen gewoon platgebrand worden. En zo komen wa aan bij het Jiwaka festival. Er wordt onderhandeld over het entreegeld, moeilijk want wat vraag je aan blanke mensen? We betalen omgerekend €5,- voor 2 personen, 2 dagen. Dit is 5 x meer dan een local moet betalen, maar och, daar komen we wel overheen. Als enige blanken lopen we tussen de groepjes van diverse stammen. Het festival is klein maar heel intiem. We kijken onze ogen uit! De Huli Wigman, een stam die hun hele lichaam fantastisch schminken in de kleuren rood en geel, ze dragen grote zwarte hoeden die gemaakt zijn van mensen haar. Een stukje verderop zitten vrouwen op de grond met hoofdtooien en blote borsten. Ze zingen een lied over de liefde. Dit gaat gepaard met wilde hoofdbewegingen en gejoel van de mensen uit het dorp die komen kijken. Weer een stukje verder zien we pik zwart beschilderde mannetjes. Ze hebben half kaal geschoren hoofden en dragen alleen een lendendoekje. Ze maken een dansje waarbij ze “hoe-ha” geluiden maken afgewisseld door de hoofdman die op een bamboefluit speelt. We horen dat deze stam 4 dagen hebben gelopen om dit festival te bereiken. Wat een ervaring!! Het Enga festival, dat we een paar dagen later bezoeken, is een stuk drukker. Duizenden mensen bestaand uit heel veel verschillende stammen hebben zich verzameld op een groot terrein. En wij lopen daar als één van de weinige toeristen gewoon tussen door. We worden als VIP behandeld, best raar. Onze PNG trip zit erop en we vliegen terug met veel bijzondere foto's en een geweldige ervaring rijker. Nu nog wat foto's op de site van Columbus zetten.