Otematata

Door: Nicolehock

Geplaatst op Jan 3, 2015

Het is niks nieuws dat er op reis vaak spontane en onverwachte dingen gebeuren. Hoe een saaie avond ineens kan uitlopen tot een (voor mij) memorabele avond heb ik meegemaakt tijdens mijn backpackreis door Nieuw-Zeeland. Ik reisde alleen en had een meisje ontmoet met wie ik een camper/auto huurde. Zonder echt een duidelijke route en plan te hebben, gingen we op pad.

De tweede avond van onze roadtrip belandden we in Otematata. Geheel vanwege het feit dat we het een geweldige naam vonden. Sowieso bijna alle plaatsnamen in Nieuw-Zeeland bezorgden ons een lach op ons gezicht. Vooral na het proberen uit te spreken van de namen. Het leek af en toe net een menukaart van de chinees. Maar goed, Otematata. We reden naar een kampeerplaats met de 'luxe' van een toilet. Het lag nogal een eind van de hoofdweg, midden in de bossen, geen licht en verder ook geen andere kampeerders. De ideale plek om dood gevonden te worden zou je haast denken.

Na een aantal twijfelachtige minuten doorgebracht te hebben op de camping begonnen er teveel griezelscenario's in ons hoofd te spoken. Dus we besloten terug te rijden naar het dorp om een parkeerplaats te zoeken en daar maar te 'kamperen'. We stopten bij de plaatselijke kroeg om gebruik te maken van het toilet. Na het opendoen van de deur staarden zo’n 40 ogen ons aan. Geheel ongemakkelijk vroegen we of we gebruik mochten maken van het toilet. Na ons toilet-bezoek besloten we om toch maar een biertje te drinken voordat we een plekje gingen zoeken om te slapen. De 40 ogen waren nog steeds, vrijwel constant, op ons gericht. We raakten aan de praat met de barman die heel toevallig een Engelse backpacker bleek te zijn. Hij vertelde dat Otematata niet bepaald een wereldstad was, maar meer een gat met 187 inwoners en zo’n 800 schapen. Mensen praten alleen maar over de dam die vlakbij was en waar iedereen werkte, en over de wind. Dat verklaarde het gestaar: ze waren hier geen toeristen gewend. We besloten nog een biertje te doen en zo in ieder geval de mensen uit Otematata nog een week gespreksstof te geven over de ‘tourists in town’.

Na een tijdje vroegen we voorzichtig of we misschien niet op de parkeerplaats van de kroeg konden blijven slapen. Dat was prima. Reden voor nog een biertje, we hoefden immers niet meer achter het stuur te zitten. Na een laatste derde biertje stelde meneer de barman voor om bij hem en zijn huisgenoten te parkeren voor het huis, zodat we een warme douche konden nemen in zijn huis. Geen verkeerd plan vonden wij. Bij hun thuis aangekomen kregen we nog een paar lekkere biertjes, ging het kacheltje aan en mochten we zelfs op de bank slapen. Veel beter dan ons bed in de camper. Na een high five vielen mijn reisgenootje en ik met een grote glimlach in slaap. Dit beviel ons wel, de koers van onze roadtrip was bepaald en we wisten wat de missie van de volgende dag was: nog meer van die spontane ontmoetingen en genieten van de gastvrijheid van de mensen in Nieuw-Zeeland!