Overnight cruises door Milford en Doubtful Sounds
Fiordland
Nieuw-Zeeland
Itenz13
Overnight cruises door Milford en Doubtful Sounds
De Milford Road/State Highway 94 is een werkelijk prachtige en adembenemend route. Langs de oevers van Lake Te Anau gaat het de Zuidelijke Alpen in. Knobs Flat aan de voet van die Alpen is werkelijk een plaatje, met links en rechts van je twee Alpenruggen is het daar tussenin helemaal vlak met een geweldig oneindig vergezicht. Verderop stoppen we bij de Mirror Lakes waar, hoe kan het anders, het water ongelooflijk helder is, helaas net het verkeerde tijdstip om de bergen aan de overkant ervan er in weerspiegeld te zien. Via de 1200 mtr lange Homer Tunnel komen we aan in de haven van Milford Sound (Piopiotahi in het Maori) om in te checken voor de cruise.
Eenmaal op het water keken we onze ogen uit, de flanken van de bergen langs de oevers waren zeer steil en reikten hier en daar tot ca 1500 mtr hoogte, met als topper de Mitre Peak van 1682 mtr. Na ca. anderhalf uur varen ging de Milford Mariner voor anker, tijd voor een uitstapje. We konden kiezen voor een tocht in een kajak of een trip met een Tendercraft (soort reddingboot/speedboot). Ik koos voor het laatste zodat ik mooi mijn camera kon meenemen. We voeren een zijham in om af en toe even stil te gaan liggen terwijl de nature-guide ons van alles vertelde over het ontstaan van de fjord en wat we allemaal konden zien aan flora en fauna. Tijdens een van deze stops zagen we ook een Fiordland crested pinguin (fjordlandkuifpinguïn met gele kuif) uit de struiken komen, het was een beetje een zoekplaatje maar ik heb hem op de foto gekregen. Helaas geen zoomlens bij me, dus het is maar een klein stipje op de foto geworden zeg maar
De volgende morgen voeren we al voor 7 uur uit, we zagen bv een kolonie zeehonden luieren, spelen en stoeien op een grote rots en ook de nodige watervallen waarvan Stirling Falls (155 mtr hoog) op het slot wel de machtigste was. De kapitein deed zijn best om indruk te maken en legde het schip even stil onder de waterval zodat we de kracht van het kletterende water konden ervaren, indrukwekkend! Op de terugreis naar Te Anau deden we nog enkele plekken aan waar we de heenreis niet gestopt waren. Bij de uitgang van de Homer Tunnel zagen we een aantal Kea’s: Papegaaiachtige groen/bruine vogels met een oranje buik die je pas goed te zien kreeg als ze gingen vliegen.
Daarna de Doubtful Sound trip. Misschien wat overdreven, twee soortgelijke trips kort na elkaar, maar ik had het idee dat er toch wel zoveel verschillen waren dat ik dat vooraf de moeite waard vond om toch te boeken en dat was ook zo. Vanaf Manapouri werd het gelijknamige meer overgestoken, ook hier weer prachtige gezichten op (vaak) besneeuwde bergtoppen. Aan de overkant, waar ook de grootste energiecentrale van het land is, stapten we in een touringcar die ons over een onverharde weg, via oa de Wilmot Pass, bij het haventje Deep Cove bracht om aan boord te gaan.
Ontdekkingsreiziger James Cook kwam in 1770 aan de monding van deze fjord maar twijfelde toen of het veilig genoeg was om deze fjord binnen te varen en ging verder, hier is de naam van deze fjord aan ontleend. Fjord is trouwens de enig juiste technische naam: ‘Sounds’ zijn ondergelopen riviervalleien. ‘Fjorden’ echter zijn valleien die in ijstijden zijn ontstaan door kracht en druk van gletsjers, gesmolten ijs en stijging van de zeespiegel.
De Doubtful Sound is toch wel anders dan de Milford, de bergen zijn minder stijl en glooiender en op het laatste stuk richting Tasman Zee zien we ook diverse eilandjes. Secretary Island, met 81 km2 en een hoogste piek van bijna 1200 mtr. in de monding naar deze zee tussen de Doubtful en Thompson Sound is verreweg de grootste. Het bijzondere van dit eiland is dat hier een project gestart is om de populatie van een aantal bedreigde diersoorten weer op peil te krijgen. Natuurlijke vijanden zoals de possum (soort buidelrat) en de stoat (wezelachtige) komen hier niet voor zodat dit project een goede kans van slagen heeft. We voeren een stukje de Tasman Sea op in de hoop walvissen te spotten omdat deze onlangs in de omgeving gesignaleerd waren, deze dag dus niet helaas. De kustlijn was in elk geval prachtig ruig, mooi om de golven op de rotsen zien te beuken, ik kan daar uren naar kijken. Terug in de fjord zagen we wel een hele kolonie zeerobben luierend op de rotsen en verderop ook zelfs een groepje pinguïns. Net als tijdens de Milford cruise was er nu om tegen de avond de keuze om te gaan kajakken of een tripje met de tender. Nu koos ik voor de kajak, reddingsvest aan en GoPro mee, heb nog paar leuke filmpjes gemaakt! We waren echter niet alleen, ook de sandflies waren in groten getale aanwezig. Mijn insectenspray hielp dus voor geen meter en ik werd dus flink gestoken, not funny!
De volgende morgen werden de motoren al weer vroeg (rond 6 uur) gestart, ik stond dus ook al voor half 7 aan dek om de bergen in het spiegelgladde water te aanschouwen. Onderweg kwamen we de eerste bootjes met vissers al tegen, er wordt hier veel naar krab gevist. Kort na 7 uur zwommen enkele dolfijnen een paar minuten met ons mee, geweldig gezicht om deze bottlenose dolphins in hun eigen omgeving te aanschouwen.
Na een tijdje varen gingen we een zijarm van de fjord in. Alle motoren van de Fiordland Navigator werden vervolgens uitgezet en de gids moedigde ons allemaal eens aan om meer dan een minuut volledig stil te zijn, dus ook alle apparatuur zoals camera’s uit. Stel je eens voor het is in deze tijd vrijwel nergens op de wereld volledig stil, overal hoor je in de verte wel auto’s, vliegtuigen of wat dan ook. Erg indrukwekkend om dit te beleven in elk geval, het is haast niet te beschrijven, je moet er bij zijn geweest!
Foto's
