links rijden

Door: Ingevalk

Geplaatst op Mar 30, 2009

Ik had gedacht dat we naar een auto depot zouden worden gebracht, ons de auto zou worden overhandigd en nog wat laatste tips&trucs. De jongen van Europcar was exact op tijd en in de lobby werd het papierwerk afgehandeld. We liepen met hem mee naar buiten en op de stoep voor het hotel stond ons otootje klaar. Oeps dat ging dan wel heel snel. Erg fijn zo’n hotel right in the middle of city centre, maar niet om de eerste dag in een automaat (voor het eerst) linksrijdend een onbekende stad te moeten verlaten. Ok ik zal eerlijk zijn; we hebben er bijna drie kwartier over gedaan om de stad uit te komen. De wegenkaart vloog alweer door de auto en ik had weer even het gevoel van onze eerste week in Hoorn…
Maar toen we dan eindelijk op highway 1 zaten ging het buitengewoon voorspoedig. Een pracht glooiend landschap trok met een vaartje honderd aan ons voorbij. Alleen al de bergen die je continu aan je rechterhand ziet liggen zorgen dat je geen moment vergeten dat je echt ergens anders bent. En niet te vergeten de honderden, duizenden schapen. We hadden bedacht door te rijden naar Duniden. Jeroen had al snel de auto’s in het vizier met een sulky achterop of pacekarretje. Maar ja het is dinsdagochtend dus ik ging er maar van uit dat ze op weg waren voor een training. Als het anders was geweest waren we vast achter ze aan gegaan!

De weg loopt parallel aan de kust maar nog redelijk landinwaarts, maar dan plots duikt de oceaan op en dat heeft toch iets magisch. En bij het plaatsje Mouraki zijn we dan ook van de weg gegaan om daar een bijzonder natuurverschijnsel te bekijken: de Mouraki boulders. Enorme ronde stenen die aan de kust liggen. Niemand weet exact de herkomst van de stenen en er doen nogal wat verhalen over ze de ronde. Ik zal wat foto’s toevoegen, dat geeft een beter idee.

Niet veel later rijden we Duniden binnen. Een stad met Schotse invloeden en de oudste Universiteit van het land. In de boekjes maar een straat gezocht waaraan een hoop motels/hotels liggen. Mmm het valt op dat er nogal wat lampjes branden met: no vacancy. Oei, ook het motelletje waar wij ons oog op hadden laten vallen zit propvol. De volgende heeft ook geen plek, maar is wel bereid om wat rond te bellen. Zonder geluk. Hij raad ons aan naar de tourist information te gaan in de stad. Daar aangekomen sta ik in de rij samen met nog meer kamerzoekers. Uieindelijk kan ik een B&B boeken net buiten de binnenstad. Heel apart dat je dan binnen gelaten wordt bij iemand thuis. De boven etage was helemaal ingericht met een aantal kamers een gezamenlijke badkamer en toilet. Gelukkig allemaal heel schoon en netjes. De inrichting was.. tja .. met een voorliefde voor pantervelletjes en tijgerpluche. Ach alles beter dan in je auto te moeten slapen.

De volgende dag, woensdag, op tijd vertrokken op weg naar Fjordland; Te Anau. Eerst zijn we nog een stukje de Catlins ingereden naar Nugget Point. Daar staat op een klif 130m boven zee een vuurtoren en erom heen leven zeehonden, jan-van-genten, albatrossen en pinguins. De eerste twee hebben we in overvloed gezien maar alle andere dieren lieten zicht niet zien. Kon ze ook geen ongelijk geven, want waren onze eerste twee dagen zonovergoten, vandaag was de start regenachtig, bewolkt en de bergtoppen in mist gehuld. Om te rijden wel prima. En hoe meer we Te Anau dichterbij zagen komen op de borden hoe zonniger het werd.

Ook in Te Anau geen geluk. No vacancy knipperde ons tegemoet. Opnieuw ons heil gezocht bij het toeristen buro en opnieuw zijn we perfect geholpen. Een gigantisch huis met lake en mountain view, prachtige kamer en heb net ons verlanglijstje voor het ontbijt overhandigd. Vandaag, donderdag gaan we de Doubtful Sound bekijken!