Earthquake city Christchurch

Door: Just2me

Geplaatst op Oct 2, 2012

Als een "echte" schrijver zit ik met me laptop op schoot, me camera naast me en een koffie to go in de botanic gardens van Christchurche..Het is een grijs grauwe dag en over een paar minuten ga ik "the red zone" betreden.Het gebied wat nog volledig onder constructie is om het centrum van Christchurch weer terug op gebouwd te krijgen, en dus gebouwen bevat die elk moment nog kunnen instorten.

Mijn gevoel is aardig dubbel, ook al is Christchurche een gewone stad net zoals andere steden, loop ik hier heel anders door de straten.Je ziet her en der scheuren in de wegen en bijna overal zijn ze aan het bouwen of repareren van gebouwen.

Voor ik uberhaupt begon met mijn reis wist ik dat ik naar NZ zou gaan en hoopte ik op een aardbeving mee te maken.Ik ben altijd al gefasineerd geweest door natuurgeweld,spannend, eng maar toch ook zo bijzonder..Nu ik eenmaal ga beginnen aan een kleine rondleiding door het gevaar gebied en ze gemiddeld elke paar dagen wel een lichte aardbeving hebben tussen 1 en 4 op de schaal van richter voel ik me lichtjes gespannen.

Het red zone gebied is afgesloten voor iedereen behalve bouwers, en onze bus.Bij elke ingang tot het gebied staan dan ook een paar soldaten met registratieformulieren als beveiliging.Terwijl je door deze uitgestorven straten wat al 1.5 jaar onbewoonbaar is rijd,rijd je langs een oude klok die sinds het begin van de aardbeving gestop is,en de klok dus nog steeds op 12.51 staat.

Na deze rondleiding kun je een museum bezoeken wat 1 ruimte heeft met informatie,herinneringen, ervaringen, beelden, geluidsopnames en noem het maar op.Ruim 2 uur lang heb ik gefasineerd en voornamelijk geshockeerd in deze ruimte gespendeerd..

4 September 2010 trof een aardbeving met 6.4 op de schaal van richter Christchurche en leverde veel schade op.Helaas volgde hierna een aardbeving van 7.1 op 22 Februari 2011 wat waarschijnlijk vele mensen nog wel kunnen herinneren van het nieuws.Ik kan mij zelfs nog een meid herinneren bij een van de X factor audities,zij vertelde dat ze hier vandaan kwam en bij Nlse famillie op bezoek was.
Doordat de stad nog lang niet hersteld was van de gene in September heeft deze aardbeving de stad volledig op de kop gezet in maar liefst 30 sec, enkele gebouwen zijn volledig in elkaar gestort en tussen de 150 en 200 mensen hebben hun leven verloren.

Geshockeerd luister ik naar geluidsopnames van radiogesprekken van het 111 centrum en hulpverleners in de eerste 30min na de aardbeving die beschrijven wat ze zien en wat voor hulp ze nodig hebben.Foto´s van forensische onderszoekers van de puin, de ingestorte gebouwen,speurhonden en zelfs de hulpverleners uit Japan die mee helpen met zoeken naar overlevenden.

Terwijl verschillende personen in een gefilmde intervieuw vertellen waar ze waren, wat ze deden en hoe ze reageerden op de aardbeving zit ik met tranen in mijn ogen en zit een meisje van een jaar of 11 met haar handen gevouwen om haar mond die net als ik beseft hoe verschrikkelijk het moet zijn geweest.

Tijdens deze film verteld een moeder emotioneel dat haar eerste gedachte was dat ze haar kinderen op school moest opzoeken.Ze voelde zich een slechte moeder omdat ze niet bij haar kinderen was en niet wist waar ze waren.En terwijl het centrum leeg loopt met mensen in shock, in paniek en totaal overdonderd loopt zij het centrum in en ziet ze niks anders dan puin en stof alsof er een bom ontploft is.Terwijl de tranen over haar wangen rollen en er een glunderende glimlach op haar gezicht verschijnt beschrijft ze het moment dat ze haar dochtertje heeft gevonden en ze haar 14 jarige zoon op straat spot met een schep een hulpverlener helpt.
Een andere vrouw verteld hoe ze vast zat in haar kantoor onder haar bureau en haar hand vast zat onder een blok puin, en op het moment dat iemand haar helpt om er vandaan te komen, ziet hoe haar vingers letterlijk van haar hand afvallen en naar buiten word geholpen met haar hand verwikkeld incl vingers om dit later weer operatief te kunnen repareren...

Een ander persoon verteld hoe de gebouwen als pudding heen en weer aan het bewegen waren en de grond letterlijk als 1 groot golfslagbad op en neer gaat.
Een man die op een toillet zat terwijl het gebeurde, een politieagent met zware criminelen in de tijdelijke kamers voordat ze naar de gevangenis worden overgeplaatst en deze moet evacueren en leraren die honderden kinderen veilig moeten stellen terwijl deze in paniek zijn.

Op foto's is te zien wat voor verschikkelijke puin het is en hoe bruggen letterlijk als harmonica's inelkaar verbogen zijn, wegen die als een golf omhoog steken, scheuren in gebouwen en scheuren in straten..
Veiligheidscamera's in straten en in winkels tonen de beelden van deze 30 seconden..

30 seconden.. meer is niet nodig..

Volledig geshockeerd en onder de indruk van de kracht van een aardbeving loop ik terug naar mijn hostel en bedenk ik me dat ik totaal niet langer verlang om een aardbeving mee te maken..

Na mijn terugkomst in mijn hostel hoor ik dat we de ochtend voor ik de straat op ging nog een kleine aardbeving hebben gehad rond de 2.Dit is net als in NL, deze zijn te zacht om werkelijk te voelen maar zijn zeker te meten.

Zelfs tijdens mijn reis hier op het zuider eiland heb ik meerder personen gesproken die de aardbeving in Feb hebben meegemaakt en ik nog steeds niet kon wachten om Christchurch te bezoeken en te hopen op een ervaring.

Maar nee na deze informatieve en shockerende beelden van deze ochtend kan ik niet wachten om deze stad weer te verlaten.Niet dat ik bang ben..maar ik ben zeker weten onder de indruk en besef hoe krom het voor iedereen geklonken heeft dat ik niet kon wachten om hier heen te komen...

Christchurch.. de stad die sinds 4 September ruim zo'n 12.000 aftershocks heeft tot nu toe...