Kattig
Zuid Centraal Eiland
Nieuw-Zeeland
Marbere
Kattig
Aan het einde van de dag belandden wij na een lange tocht over het Zuidereiland bij Lake Matheson. Dit meer, aldus de reisboekjes, staat bekend om zijn prachtige spiegelingen in het water. Vlak voor de schemering parkeerden wij snel onze camper en liepen wij het wandelpad rond het meer op. Het moet gezegd, prachtig die spiegelingen vanwege een rimpelloos meer. De ultieme reflectie in het water vonden wij halverwege het wandelpad. Een steiger bood een fraai uitzicht op het meer. Althans als tientallen toeristen met even zovele camera’s je een plekje gunden. Een beetje brutaal worstelde ik mij langs een aantal Aziaten. Ik kom niet dagelijks bij dat meer, sterker waarschijnlijk mijn hele leven niet meer. Ik vond dat ik dus wel recht had om mijn fotomoment. Ik moest snel zijn, de zon was al bijna onder. Opvallend was de serene rust. Ik hoorde alleen het klikken van de digitale apparatuur. Ik heb in zo'n setting altijd de neiging iets banaals te zeggen, maar ik hield mij in en paste mij zonder morren aan. Ik sloop naar een mooi plekje en schoot mijn plaatjes. En genoot nog een half uur van de unieke plek.
Op de weg terug naar de parkeerplaats kwam ik die stille fotografen weer tegen. Stonden ze op een brug met z'n allen naar een grote zwarte kat te staren die ze perse, in het donker inmiddels, op de foto wilden zetten. Ze sloten het dier van 2 kanten in en ze blokkeerden de brug waar ik over moest. Daar had ik geen zin in. Ik heb in mijn leven genoeg katten gezien. Dus doorbrak ik vriendelijk maar resoluut de menselijke barrière en stiefelde de brug op. De kat zocht verschikt zijn heil in de draagtouwen van de brug.
Nietsvermoedend vervolgde ik mijn pad. Een kwartier later keerde Reisgenoot pas terug naar de parkeerplaats. Ik had geen vrienden gemaakt, vertelde hij. Dat kwam goed uit, want daar was ik mij ook niet van bewust. Ik had de fotografen op stang gejaagd door het dier te verjagen. Vertelde hij. Want het was helemaal geen kat, maar een zeldzaam dier! Reisgenoot beweerde dat bij hoog en laag en ik gaf als tegengas dat het gewoon een fors uitgevallen kat betrof die het benauwd kreeg door al die flitsende zogeheten natuurliefhebbers. Dank je de koekkoek. Ze wilden gewoon een mooi plaatje van een ordinaire kat. Of toch niet? Ik heb er geen minuut minder om geslapen. Mijn net niet nieuwe vrienden waarschijnlijk wel...
Foto's
