Possum

Door: Tsjikatilo

Geplaatst op Apr 16, 2010

53,54,55,56…Ik heb nog maar net de hectiek van Hongkong achter me gelaten, rijd inmiddels door het prachtige landschap van Nieuw-Zeeland en de possumlijkjes stapelen zich al op. Laat ik meteen even duidelijk zijn, voor het geval er verkeerde ideeën ontstaan gezien mijn alias bij Columbus…dit komt natuurlijk niet door mijn toedoen! Waar de possum in Australië een beschermde diersoort is en heerlijk wordt verwend door de inwoners, zijn ze hier in Nieuw-Zeeland een ware plaag. Noem het woord possum en je ziet spieren in gezichten op de meest gruwelijke manier in een grimas van afschuw trekken en de wellicht gezellige conversatie die je had kan je daarna mooi vergeten. De stemming slaat om en vol passie komen de meest gruwelijke verhalen tevoorschijn… Inmiddels kan ik een boek schrijven over hoe je het beste een Possum kan vermoorden. Iedereen hier schijnt wel een slechte ervaring met ze te hebben en hebben daar veelal dan op soms zeer kunstige wijze (ik ga hierover niet uitweiden…laat ik het een beetje leuk houden) korte metten mee te hebben gemaakt (ook schattig onschuldig uitziende huisvrouwtjes, ben ik tot mijn ontzetting achtergekomen). Er met kop en schouders bovenuit stekend - en daarom volksport nummer 1 lijkt wel - is echter het doodrijden van deze beestjes, gezien de hoeveelheid harige en soms over meters uitgesmeerde lijkjes op de weg.

Ik kan het niet helpen, ik blijf dit beestje met zijn grote ogen en grappige oren eigenlijk wel schattig vinden en bij ieder lijkje breekt mijn hart dan ook stiekem een klein beetje. En dan... Ja hoor. Terwijl ik me in gedachten verzonken over de bochtige wegen van het Zuidereiland manoeuvreer, gebeurt het onvermijdelijke, zo lijkt het. Ineens schiet er een lang, harig wezentje voor mijn auto langs. Ik trap hard op de rem, knijp mijn ogen dicht en wacht op de klap. Tot mijn verbazing volgt er echter geen klap. Voor de zekerheid zet ik de auto toch even langs de kant van de weg en loop ik, een beetje zenuwachtig over wat ik misschien aan ga treffen, een rondje om de auto. Gelukkig…Geen bloedspetter te vinden…Ook op de weg valt er niets te zien. Opgelucht haal ik adem, want ondanks de veelvuldige adviezen van de Nieuw-Zeelanders om er vooral een, maar liever nog ietsjes meer, te raken als je toch op de weg zit, ben ik dat toch echt niet van plan.

Ik draai me weer om richting auto. Een andere auto nadert me echter van achteren, dus ik wacht even met instappen aangezien de kans aardig groot is dat mijn deur eruit wordt gereden. Een grote jeep komt de hoek om en ja hoor, er schiet weer een lang harig wezentje voor de auto langs (en volgens mij is het dezelfde als voor mijn auto langs schoot)…Hoor ik daar extra gas gegeven worden? Als de auto is gepasseerd en ik instap, me inmiddels een beetje afvragende wat volksport nummer 1 voor de possum eigenlijk is na dit schouwspel, kijk ik nog eenmaal achterom. In mijn achteruitkijkspiegel ligt tussen het schitterende natuurschoon een nog warm klein lichaampje op het asfalt….57.