Zomers
Zomers
Dinsdag zijn we weer vertrokken, verder langs de westkust richting het noorden van het Zuidereiland. Opnieuw is het een prachtige dag en de weg langs de kust is spectaculair. Rechts de bergen met hier en daar nog wat gletsjers en links de kust. Adembenemend! We hebben nog geen onderkomen voor vannacht en het plan is om naar Greymouth te rijden. Maar daar bleek het een grijze saaie industrie stad te zijn. Dan maar een stukkie verder. De eerstvolgende stad is Punakaiki. Beroemd om de Pancakes Rocks en blowholes (bij vloed wordt het water met grote kracht hier door gaten in de rotsen geblazen). Bijzonder toeristisch blijkt al snel en vele motels en lodges. De eerste die we tegenkomen met “vacancy” boeken we dan ook. Iets boven budget, maar het heeft de grote van een klein appartemen: keukentje, badkamer, livingroom met super fijne bank en een aparte slaapkamer. Ook wel eens prettig. We gaan gelijk erop uit naar de Rocks en het is wel een heel bijzonder natuurlijk fenomeen. En we hebben natuurlijk bijzonder veel geluk met het weer. Het is heerlijk! Ook blijkt vlak bij ons motel een track te starten die door het Paparoa National Park. Een wandeling van zo’n 11km. We moeten eerst een stukje door een rivier waden, dus hup schoenen uit. Ongeveer tot je bovenbenen waden we door het water. Dat valt nog niet mee, de stroming is best sterk. Aan de overkant begint het regenwoud. Straf omhoog en er lijkt geen eind aan te komen. Het blijkt al snel dat de afgelopen tijd flink heeft geregend, want er zijn nogal wat moederpoelen ontstaan. Door het dicht woud hoor je wel dat het water niet ver is. En het geluid doemt plotseling op. Een snelstromende rivier, maar wel superhelder. Het is ook opvallend hoe goed de route onderhouden is; bruggetjes, verhard pad en alles goed aangeduid. Onderweg komen we ook aardig wat mensen tegen. Na een dikke drie uur keren we weer terug bij ons motel. Douchen!! In onze kamer is ook een tv met dvd aanwezig. We hadden voor de vlucht Amsterdam-Tokyo een aantal films op dvd gezet, dus… hup aangezet. Lekker op de bank gehangen en chips en drinken in de buurt. We hadden eigenlijk helemaal geen zin meer om eruit te gaan voor het eten, dus alles bij elkaar verzameld wat we aan eten nog hadden en dat opgemaakt. Hup tweede film gekeken en lekker op tijd naar bed, want ook vandaag stond een lange rit te wachten. Dit keer naar Golden Bay. En ik durf het bijna niet hardop te zeggen, maar opnieuw is het prachtig blauw buiten. Onderweg bij een leuke coffeecorner ontbeten en lekkere broodjes to take away. De weg is prima, wel een beetje bochtig, maar Jeroen draait daar ondertussen z’n hand niet meer voor om. In Motueka hebben we nog een lifter meegenomen. Een local die al wel de halve wereld heeft rondgezworven, maar nu weer eens bij familie langsging. Hij had geluk, want wij waren op weg naar Takaka en dat was juist waar hij heen moest. In Takaka zijn we direct naar visitors centre gelopen om te kijken of er nog kamer voor ons te krijgen is. Hij belt wat rond en nu zitten we in Pohara. Een dorp aan de zee. We zitten een klein stukje landinwaarts, maar vanaf de veranda hebben we oceanview. In Takaka hebben we bij de supermarkt allerlei lekkers ingeslagen en we zitten heerlijk in korte broek in bikini van de laatste zon te genieten. Cést la vie!