Kopje koffie of thee..?
Noord Centraal Eiland
Nieuw-Zeeland
Papillonreizen
Kopje koffie of thee..?
Het duurt niet lang, voordat ik me realiseer dat ik wat vroeger terug ben van mijn tocht over de Matemateonga Track dan ik had voorzien en ik besluit Alied over de grevelweg tegemoet te lopen. Het is warm en stoffig, er is nauwelijks enige schaduw en het is stil om me heen. Geen mens of auto te bekennen. Slechts koeien, die in de weiden links en rechts loom hun kop optillen om even nieuwsgierig te kijken, alvorens ze hun kop weer terugbrengen in de ruststand.
Mijn hoofd, dat ook in de ruststand dreigt te zakken, komt à la minute weer omhoog. Met ogen groot van verbazing zie ik een koe door het weiland naast me rennen en pardoes over het hek springen. Heel even bleef de massa vlees op het hek rusten, alvorens er aan de straatkant af te glijden. Met verwilderde ogen kijkt de koe me aan.
Perplex, met opengezakte mond, kijk ik terug en wrijf een keer door mijn ogen. Ze staat er echt. Ze..? ‘Ze’ blijkt geen uiers te hebben... Heel langzaam dringt het tot mijn verhitte hersencellen door dat ik oog in oog sta met een stier. Zou die ook op tilt zijn geslagen van mijn knaloranje jack wat aan de zijkant van mijn rugzak bungelt?
Doodstil sta ik midden op de weg; de kop van de stier beweegt nerveus heen en weer.
Heel langzaam kom ik in beweging, stapje voor stapje, nauwlettend elke onrustige beweging van de stier in de gaten houdend, onderwijl mijn uitwijkopties links en rechts beoordelend.
Opeens rent hij een stukje vooruit, stopt weer en kijkt achterom. Is hij banger voor mij dan ik voor hem? Het lijkt erop. Iets geruster, maar nog steeds alert vervolg ik mijn weg en zie de stier keer op keer een stukje vooruit hollen, me opwachten en er weer als het spreekwoordelijke duveltje uit een doosje vandoor gaan.
In de verte zie ik iets tegen de heuvel op een huis liggen en voor ik er erg in heb loop ik de lange oprijlaan al op. De stier staat iets verder op de weg en kijkt me na. Honden duiken vanuit allerlei hoeken luid blaffend op me af en ik schrik me een hoedje. Vertwijfeld blijf ik stilstaan, omringd door de luid blaffende honden, tot ik een stem hoor.
‘Waar kom je vandaan?’, vraagt een man me met enige verbazing in zijn stem. Vanaf een afstand, in de buurt van zijn huis, kijkt hij me met een onderzoekende, doordringende blik aan.
Snel leg ik hem uit dat ik aan de wandel ben geweest op de nabijgelegen trail en dat er een stier over het hek gesprongen is. Hij staat me een moment nadenkend aan te kijken, alvorens zijn mond open gaat:
‘Wil je misschien een kop thee of koffie?’ Ik kijk hem verbaasd aan. Koffie of thee?
‘Er loopt een stier op de weg’, zeg ik nogmaals, ondertussen duidelijk naar de stier wijzend, me afvragend of hij me wel goed verstaan heeft.
‘Wil je misschien een kop thee of koffie?’, hoor ik nogmaals uit zijn mond opklinken.
‘Nee, bedankt!’ Ik hoef er geen seconde over na te denken. Ik moet er niet aan denken dat ik Alied misloop, terwijl ik bij hem op de thee ben. Nog afgezien van het feit dat ik hem een beetje een enge uitstraling vindt hebben met zijn starende ogen en zijn halflange verwilderde haar.
‘Nou, dan kan ik net zo goed even naar mijn stier gaan kijken’, zegt hij nuchter en even later zoeft hij me op de oprijlaan voorbij op een kart en jaagt de stier vakkundig terug de wei in.
Terwijl ik doorloop, nog steeds ietwat perplex, borrelt een lach vanuit mijn tenen naar boven. Ik heb maar zo het vermoeden dat de man niet elke dag het genoegen smaakt van onverwacht (vrouwen)bezoek... :-)
Foto's
