Het rond-het-kampvuur-gehalte stijgt in Nelson

Door: Elleke

Geplaatst op Oct 22, 2018

NELSON | Om eerlijk te zijn, hebben we in Nelson niet veel uitgestoken. De gastheer van ons verblijfje had gevraagd om de zon mee te brengen, want ze hadden er de laatste dagen meer regen gezien dan in het voorbije half jaar. Dus dat deden we!

Ons winterse bleke velletje – vooral dat van mij dan – en het feit dat de ozonlaag hier op z’n dunst is in de hele wereld, maken dat we het nog niet aandurven om langer dan een uur naar het strand te gaan. Maar verveeld hebben we ons zeker niet! We worden uiterest sympathiek, maar redelijk nerveus ontvangen door onze gastheer Paul. En daar blijkt een goede reden voor te zijn: wij zijn z’n allereerste gasten! Hij heeft er enkele jaren over gedaan om zijn benedenverdieping, dat een soort werkplaats / schuur is geweest, om te bouwen tot een volwaardige ruimte om gasten te ontvangen.

Omdat hij van mening is dat zijn ‘eerste gasten’ een soort mijlpaal vormen, moet er gevierd worden! We worden prompt uitgenodigd voor een dineetje gevolgd door een ‘sing-along’ avond.

Na een volledige veggie maaltijd – Bart zijn favoriet (not) – tovert de muziekleraar zijn ukelele boven. Liedjes als ‘Stand by me’ en de ‘Yellow submarine’ passeren de revue. Na veel aandringen zingt zelfs Bart mee. Heel misschien hebben ze kort nadien spijt van de aanmoedigingen. :-)
En hoewel gezelligheid troef is, zal ik u het filmpje besparen.