Wandelen, wandelen en nog eens wandelen
Nieuw-Zeeland
Oceanië
WeirdosopWereldreis
Wandelen, wandelen en nog eens wandelen
16 - 20 maart
Laten we beginnen met een update op ons vorige blog: we waren inderdaad in de maling genomen wat betreft de kiwi’s. Na een lange zoektocht zijn we er achter gekomen dat het weka’s waren; een ander soort inheemse vogels (dus alsnog vrij zeldzaam, maar goed).
Vandaag vertrokken we naar Franz Josef: een klein dorpje aan de rand van een ooit hele grote gletsjer. Deze gletsjer is de snelst smeltende gletsjer ter wereld en er is dus niet veel meer van over. Ongeveer tien jaar geleden lag er nog bijna twee keer zoveel ijs als nu! Ongelooflijk om te bedenken dat de hele gletsjer over enkele tientallen jaren gewoon helemaal weg is…
We hadden een lange dag voor de boeg en we hielden onderweg een aantal keer pauze. Helaas was het slecht weer, anders hadden we ook nog mooie wandelingen kunnen maken. Omdat één jongen tien minuten te laat terug was bij de bus, moest hij voor straf door de microfoon voorlezen uit Fifty Shades of Grey. Verder deden we onderweg nog een quiz in de bus en bleken een aantal mensen niet te weten wat de hoofdstad van Nederland is (iemand dacht Den Haag). Rond 16:00 uur kwamen we dan eindelijk aan in Franz Josef, waar we sliepen bij Rainforest Retreat. We verwachtten een houten hutje midden in de jungle, een oase van rust. Maar niets bleek minder waar… Het was een soort backpackerfabriek met meer dan 100 kamers! De ene tourbus na de andere stopte hier en er was nergens een rustig plekje te vinden. We sliepen met z’n zessen in een kleine kamer en het leek dus al snel op een oorlogsgebied toen iedereen zijn tas met spullen op de schaarse vloer had uitgestald.
De volgende dag kon je allerlei activiteiten doen: skydiven, de Ice Explorer (met een helikopter land je dan óp de gletsjer en maak je daar een mooie wandeling) of een wandeling door de vallei met een gids. Wij hadden ons in eerste instantie ingeschreven voor de wandeling met de gids, maar Flipper vertelde ons dat je dezelfde wandeling ook gewoon zelf kon lopen. Dat bespaarde ons dus mooi weer $ 75,-. Rond 11:00 uur vertrokken we richting de gletsjer. Je kon ook met een shuttlebusje voor $ 15,- naar de entree worden gebracht, maar krenterig als we zijn besloten wij om gewoon zelf te lopen (we blijven toch Nederlanders!). We hadden erg veel geluk want het was prachtig weer! De komende dagen werd er veel bewolking en regen voorspeld. Vandaag scheen gelukkig de zon en konden we de gletsjer al vanaf een paar kilometer afstand zien liggen. Na een wandeling van zo’n 5 kilometer langs de rivier en door het bos kwamen we bij de entree van het park aan. Vanaf daar was het nog zo’n drie kwartier lopen naar de rand van de gletsjer. Het viel ons inderdaad op dat de gletsjer al een heel stuk gesmolten was. Ooit lag hij nog helemaal tot beneden in de vallei en nu kwam het ijs nog maar tot halverwege de berg. We aten daar onze lunch op en wandelden weer terug naar het hostel.
We waren blij dat we voor de wandeling hadden gekozen, want zowel het skydiven als de Ice Explorer waren allebei geannuleerd vanwege technische problemen… Sommige mensen hebben de hele middag staan wachten omdat ze hoopten dat het nog opgelost werd.
De volgende dag vertrokken we naar Wanaka. Onderweg stopten we om een wandeling te maken naar de Blue Pools: een rivier van ijswater. Het water was prachtig blauw en heel helder. Er was ook een hangbrug waar je van af kon springen. Wij hadden het al koud genoeg en het regende ook nog eens dus wij besloten gewoon te kijken. Anderen uit onze bus sprongen wel van de hoge brug af; één jongen zelfs in zijn blootje (waarom? geen idee). We kwamen pas rond 17:00 uur aan in Wanaka. We hadden ons ingeschreven voor een fietstocht, maar we hadden niet begrepen dat die fietstocht vandaag nog plaats zou vinden… Wij hadden niet echt zin meer om na een lange dag nog ‘even’ te gaan mountainbiken door de bergen. De tour was 15 kilometer lang en je had ongeveer twee uur de tijd. Na ons fietsavontuur in Raglan zagen we dat niet helemaal zitten (toen hadden we met veel pijn en moeite 6 kilometer gefietst in twee uurtjes). Dan, de fietsman, vond het maar raar dat we niet meer mee wilden. We besloten een fiets te reserveren voor een paar dagen later en we moesten meteen betalen ($ 50,-). Op naar ons hostel. We sliepen bij Wanaka Bakpaka: het beste hostel waar we tot nu toe zijn geweest. Alles is heel netjes, schoon en nieuw. Heerlijk: een keer geen pannen die zó erg aangekoekt zijn dat je alleen al ziek wordt als je er naar kijkt. We hadden vanuit de gemeenschappelijke woonkamer prachtig uitzicht op Lake Wanaka.
De volgende dag stuurden we Dan een berichtje dat we de fietstocht wilden annuleren en ons geld terug wilden. Je kon namelijk ook mountainbikes huren bij het hotel voor maar $ 19,-! En dan had je ook nog eens de hele dag de tijd in plaats van maar een paar uurtjes. Het was niet zulk lekker weer vandaag, dus we hebben geen fietsen meer gehuurd. We hebben een beetje door het centrum gelopen en een ijsje gegeten. Wanaka is een heel gezellig, klein stadje met een ontspannen sfeer. Er zijn leuke restaurantjes langs het water en iedereen heeft het naar zijn zin. De dag erna had Dan nog steeds niet gereageerd, dus besloten we langs te gaan in de fietsenwinkel waar hij werkt. Daar kregen we hem aan de telefoon en hij zei dat hij ons het geld de volgende dag zou teruggeven. Als dat maar goed gaat… Daarna zijn we Mt. Iron op gelopen. Het was best een flinke klim maar we hadden prachtig uitzicht op de top. ’s Avonds pakten we onze tas weer in, want morgen vertrekken we naar Queenstown!
Foto's
