kajakken Abel Tasman

Door: Ingevalk

Geplaatst op Mar 30, 2009

Donderdagochtend worden we wakker van zacht tikken dat al snel overgaat in hard tikken. Regen!! Nee niet nu, niet vandaag. We hadden het plan gevat om bij de lokale kajakkenverhuur een kajak te huren en bij Tata island vanaf Tata beach (ik tik het twee keer voluit, want het klinkt zo leuk) een stukkie het water op te gaan. Tja dat gaat zo niet gbeuren. Door een randje van de gordijnen zien we ook dat het potdicht zit. Voorlopig zal hier dan geen verandering in komen. Geeft ons wel de gelegenheid om er een luier dagje van te maken. Heerlijk, want de afgelopen dagen zijn wel bijzonder druk geweest en zeker voor Jeroen die daarbij ook nog eens rijdt. De wegen hier zijn prima hoor, maar dagen achtereen zitten we nu in de bergen en dat vergt best veel concentratie. In Tanaka hadden we in een fijne grote supermarkt boodschappen ingeslagen, dus we hoeven ook niet ons huisje uit voor eten of drinken. Halverwege de middag klaart het dan toch wat op en we besluiten naar het dorp te gaan om de accommodaties van de komende te regelen/bellen. Te beginnen met de van vrijdag in Kaiteriteri, dat ligt net aan de andere kant van berg van Pohara direct bij het Abel Tasman Park. De eerste is meteen raak en heb ik een cabin op een camping geboekt. Zaterdag (onze laatste volledige dag op het Zuidereiland) rijden we door naar Nelson. En dan moeten we zondag doorrijden naar Picton, auto inleveren en op de boot naar Wellington; het Noordereiland.
Vanmorgen zijn we uit Pohara vertrokken; droog, blauw en met een zonnetje. Een ritje van een uurtje. Op de camping aangekomen blijkt de cabin nog niet klaar te zijn, dus we gaan even stukje rondlopen. We zitten pal aan het strand dus de keuze is snel gemaakt. De kajakken liggen hier klaar en we lopen dan ook naar het kantoortje om voor de middag iets te boeken. 3 uur kajakken lijkt ons wel wat. We kunnen ons over anderhalf uur op het strand melden. De cabin is klaar en we zetten de koffers binnen. Snel omkleden; bikini en korte broek.
We krijgen eerst kleine tekst en uitleg over de kajak en trekken ‘m dan de zee in. Beetje onwennig eerst nog, maar het gaat al snel lekker vlot vooruit. We mogen niet verder dan split apple rock en zodra we ‘m zien is gelijk duidelijk waar die naam vandaan komt. Het blijkt aan een mooi strandje te liggen dus we varen erop af en trekken de boot het strandje op. Bijzonder idyllisch; goud geel strand , helder blauw water en een stralende zon. Helaas niet voor ons alleen, meer mensen vonden het er bijzonder uitnodigend uitzien. Dus wij splitten ‘m. We besluiten nu iets verder op zee te gaan kajakken, hopelijk zien we dan ook nog iets (dolfijn ofzo ..). Maar Jeroen is z’n pilletjes vergeten en op zee is de golfslag net iets heviger. Mmm dan maar terug naar ons startpunt. Dan zien we plots iets springen. Wat zou het echt… Nou nee, maar het is wel heel leuk. Het blijkt een zeehond te zijn die met een bijzonder grote vis speelt. Een beetje zoals Winnie speelt met de vijvervissen van de buren. Absoluut niet van plan om ‘m te verorberen. We aanschouwen het spel een poos en dan duikt ie plotseling onder en we zien ‘m niet meer terug. Dat is voor ons ook teken om naar het strand terug te keren. De drie uur zijn nog niet voorbij, maar wij zijn er klaar mee.

Bij de cabin besluiten we de handdoeken te pakken en nog aan het strand te gaan liggen. Boekjes mee en lekker strand en zee in de gaten houden. Heerlijk!

Straks restaurant uitzoeken waar we gaan eten.