Middenin de Stille Zuidzee liggen de 118 paradijseilanden van Frans-Polynesië. Deze eilanden zijn omlijnd door witte, roze en zwarte zandstranden. Turquoise lagunes, getekend door kleurig koraal, piekerige bergen en een zwoel oerwoud. Frans-Polynesië staat synoniem voor paradijs.

Frans-Polynesië bestaat uit vijf archipels die zich uitstrekken over 2000 kilometer. De Austral, Gambier, Marquesas, Society en Tuamotu Archipel. In de Society Archipel liggen wereldberoemd Tahiti en Bora Bora.

Sinds jaar en dag heb ik deze reis voor me uit geschoven. Enerzijds vanwege de hoge prijs en anderzijds uit angst. Angst dat al het andere daarna gaat tegenvallen en ik ‘verpest’ ben door het ultieme paradijs. Een van mijn eerste werkgevers, heeft mij ruim 30 jaar geleden deze worst al voorgehouden: “Stan, mocht je ooit de kans krijgen om naar Bora Bora te gaan dan moet je dat zéker doen. Daar is de welstand gelijk aan die van Nederland maar dan in een paradijselijke omgeving van witte stranden en wuivende palmen, mooie mensen en prachtige muziek. Hier waan je jezelf in een zee van droomachtige luxe”

Tja, en dan vlieg je naar Bora Bora! Vanuit de lucht zie je het atol al liggen en bij aankomst krijg je ook hier weer een bloemenkrans om je nek. Met een boot vaar je naar je uiteindelijk bestemming. Prachtige palmen markeren de vulkaan die ik al sinds klein kind op mijn netvlies heb staan. Als je even later op je eigen terras van je overwater bungalow geniet van een pinacolada in een kokosnoot dan wordt je overmand door het besef dat als er een paradijs bestaat, dit op Bora Bora moet zijn...