Roadtrip Perth-Darwin deel 2
West Australië
Australië
Annettoz
Roadtrip Perth-Darwin deel 2
Wooow! Waarom ben ik niet meteen naar de westkust van Australie gegaan. Hier kom je nog echte backpackers tegen, met zoveel haar overal dat ze bijna tot holbewoners lijken te transformeren. Niks geen nachten doorzuipen in de kroeg en vervolgens de hele dag slapen, maar gewoon heerlijk naar bed als de zon ondergaat en weer opstaan zodra de eerste zonnestralen weer over het land vallen. Niemand die het boeit als je niks aan je haar doet en ik heb nu al een week geen spiegel gezien! Dat is psychisch gezien ook nog gezond voor een mens, want je bent veel meer op de omgeving gericht en minder op jezelf. Gewoon lekker leven, middenin de natuur, koken op een klein gasstelletje en slapen in, op of rond het busje. Ik hoef zelfs mijn beenhaar niet bij te scheren en plas gewoon achter een struikje! ;-)
We hebben al een flink stuk van de kust gezien en slaan vannacht ons kamp op in het kleine plaatsje Exmouth, bij Coral Bay. Volgens de Australiers doet deze plek niet onder voor The Great Barrier Reef en het voordeel is dat er aanzienlijk minder toeristen zijn en het rif ligt maar een paar meter van het strand vandaan. Je hoeft dus geen boot te huren, want je loopt gewoon het water in en staat midden in een hele andere wereld. We gingen dus een snorkeluitrusting huren en de rest van de middag lekker in het water drijven. Terwijl ik tot aan mijn knieen in het water sta om mijn bril recht te zetten, voel ik iets langs mijn benen strijken. Direct buig ik voorover en speur met mijn bril de zeebodem af. Joekels van vissen in de mooiste kleuren zwermen om me heen. Het lijkt wel spitsuur onder water, terwijl er boven water alleen een hele serene rust heerst.
Holle, als hyperactieve waterrat zwemt al snel meters bij ons vandaan. Achter een schildpad aan, die in het water aanzienlijk sneller is dan op het land! Niks geen slome beesten, racewagens zijn het! Kisse blijft, zoals het een lief vriendje betaamt bij me in de buurt, want zoiets magisch en rustgevends wil je natuurlijk samen delen. Terwijl ook Katja al flink aan het snorkelen is en Kisse nog geduldig op mij staat te wachten, krijg ik al een teken dat snorkelen niet iets voor mij is. Mijn bril weigert het om goed te blijven zitten en zakt steeds af. Net als mijn snorkel, waarvan ik claustrofobisch wordt door het gorgelende geluid bij het inademen alleen al. Toch probeer ik de zee in te gaan, want ik heb immers huur betaald voor die spullen en dan moet ik het wel proberen! Na een duik onder water schiet ik snel weer naar boven. Happend naar lucht. Met mijn lange haar flink in de klitten, een halfvol gelopen bril, scheefhangende snorkel en een mond vol zeewater probeer ik met mijn onhandige flippers het water uit te lopen. Om het plaatje helemaal compleet te maken zakt tot mijn grote schaamte mijn bikini ook nog eens af. Kisse lacht zich kapot om het klunzige plaatje, maar schiet me gelukkig snel te hulp.
Een paar minuten later, als ik eindelijk het strand bereikt heb, gooi ik gefrustreerd mijn flippers in het zand. Rotdingen. Ik zwem liever met mijn blote voeten. Terwijl ik ervan overtuigd ben dat het nu beter moet gaan, loop ik weer het water in. Twee minuten later ligt ook mijn snorkel naast de flippers aan de kant. Ik hou wel gewoon mijn adem in. Het enige wat ik helaas niet op het strand kan gooien is mijn bril, want anders zie ik niks en ben ik eigenlijk gewoon aan het zwemmen in plaats van snorkelen. Na lange tijd heb ik eindelijk een manier gevonden om ook te genieten van de onderwaterwereld. Terwijl ik me vasthoud aan Kisse, haal ik een diepe hap lucht en druk mijn bril stevig tegen mijn gezicht aan. Zo kan ik net lang genoeg onder water blijven om ook iets te zien!
Zoals elke nacht slapen we vanavond ook ergens langs de kant van de weg, in ons busje. Dat is soms wel even zweten als we 's ochtends wakker worden! Op het bed is maar plaats voor drie personen. Echte heren als de jongens zijn, vinden ze dat Katja en ik sowieso op het matras mogen liggen. Kisse en Holle wisselen elkaar af voor de alternatieve slaapplaats, namelijk op de houten bodem onder het matras, tussen de voedselboxen, rugzakken en reserveronderdelen in! Omdat het verboden is om in een vervoersmiddel te slapen, terwijl er een stadje in de buurt is, moeten we 's nachts de deuren en de gordijnen dichthouden zodat rangers niet naar binnen kunnen gluren en ons beboeten. 's Avonds koelt het flink af, maar zodra de zon op komt is het stikheet. Vooral met drie mensen in een bed, een paar slaapzakken en die verrekte zandkorrels overal! Dan snak je letterlijk naar frisse, koele lucht en weet je niet hoe snel die achterklep open moet! Ik denk trouwens dat er iets leeft in ons oude matras. Elke ochtend heb ik nieuwe jeukende beten erbij op mijn benen. Een Australier die mijn benen zag schrok er gewoon van en dacht aan “bedbugs”. Nou ja, het zoute water zuivert de opengekrabde plekjes wel aardig.
Zo, nu eerst “gemutlich” pasta met tomatendrap eten en dan lekker op Kisse's borst in slaap vallen. Dat moet wel lukken na dit vermoeiende dagje watertrappelen!
Foto's
