Maandthema - "They'll probably find it, don't ya think ?"
West Australië
Australië
Doppie
Maandthema - "They'll probably find it, don't ya think ?"
"U heeft nogal wat overgewicht meneer van Ouwendorp."
Over mijn schouder kijkend antwoord ik de grondstewardess die mij incheckt voor mijn vlucht naar Australië:
"Valt nogal mee denk ik als ik zo eens verder in de rij kijk."
"Ik bedoel niet u persoonlijk, ik heb het over uw bagage meneer van Ouwendorp.
U zit ruim 10 kilo boven de toegestane 20."
"Volgens mijn informatie mag ik 28 kilo meenemen."
"Nee hoor, ik mag eventueel 23 toestaan, maar daar zit u ver boven meneer van Ouwendorp."
"Ik heb een speciaal ticket gekocht zodat ik mijn fiets mee kan nemen...."
"Daar staat niets over in ons systeem meneer van Ouwendorp."
Geïrriteerd door de interruptie vervolg ik mijn zin: "......zoals u in deze brief van de reisorganisatie kunt lezen."
Het zwart op wit gestelde bewijs van boeking bij de Fietsvakantiewinkel laat geen ruimte voor discussie. De extra betaalde guldens moeten worden uitgekeerd in extra toegestane kilo's. Guldens ja, we praten hier over November 2001.
"Hm....., eigenaardig, ik zal u het voordeel van de twijfel geven meneer van Ouwendorp.
Maar dan moet u nog wel bijbetalen voor de 2 kilo die u boven de 28 zit."
"U zei net toch dat u eventueel 3 kilo extra mocht toestaan ?"
De blik die mij vanaf de andere kant van de balie wordt toegeworpen doet mij besluiten hier maar niet verder op door te gaan. Na bijbetaling van het verschuldigde bedrag zeul ik mijn in een doos ingepakte fiets naar de balie voor afwijkende bagage in een verre uithoek van Schiphol.
11 weken heb ik de tijd om van Darwin in het noorden van het Land-daar-Beneden naar Perth in het zuidwesten te komen. 11 weken op de fiets en af en toe een stukje met de auto om zo meer tijd te hebben om de prachtige ruige Nationale Parken te bezoeken. 11 mooie weken die voorbijvliegen, het hele verhaal heb ik al eerder uitgebreid verteld ,de liefhebber kan het allemaal nalezen op deze site.
Het was een uit de hand gelopen grap, ik fietste veel. In Nederland en af en toe een uitje naar de Ardennen. Van Delft even op en neer naar mijn ouders op de Veluwe, of een avondje stappen in Amsterdam en dan de volgende dag met een bonkend hoofd langs de kust vanaf Zandvoort terug.
Mijn vrienden maakten er een geintje van, als op TV een onbekende plaatsnaam voorbij kwam ging het al snel van: "Vraag het maar aan Doppie, die heeft daar vast wel eens gefietst." Ik ging reizen, de VS en Australië, ik fietste over de Golden Gate en in Sydney. "Daar heb ik wel eens gefietst !" als persoonlijk commentaar bij het vuurwerk op Oudjaarsdag op de de Harbour Bridge. De paar dollar huur voor een dagdeel waren het meer dan waard.
Naarmate mijn terugreis op Australia Day 2002 begint te naderen steekt er af en toe een duiveltje zijn kop op. Als het inchecken op Schiphol, waar jaarlijks duizenden mensen vertrekken met een fiets als bagage, al zo moeizaam gaat hoe moet dan dan straks op Perth International Airport ? De in het Nederlands gestelde brief die zo goed van pas kwam op de heenreis zal hier waarschijnlijk heel wat minder effect hebben.
“G'day sir, can I have your passport please ?”
Vertwijfeld kijkend stelt de vriendelijke Australische de vraag die ik al zo vaak beantwoord heb: “How do I pronounce that, mister Venjoe-joe-wendoorp ?”
Lachend geef ik de tip om gewoon de U in mijn achternaam weg te laten, werkt altijd in engelstalige landen.
“Van Owendorp, okay ?”
Enigszins gespannen zet ik de zorgvuldig ingepakte fiets op de bagageweegschaal.
“So that must be the pushbike, mister van Owendorp ?”
“How do you know ?”
“The system tells me so mister van Owendorp, why ?”
“Oh, just....”, verbaasd hoort de goedlachse dame mijn ervaringen van 3 maanden terug aan, terwijl ze in de tussentijd mijn bagage voorziet van de nodige stickers.
De uitgestoken hand aan het eind van de incheckprocedure blijkt niet bedoeld om mij een goede reis te wensen, de mevrouw heeft even wat steun nodig om over haar balie heen te springen.
“Follow me please, mister van Owendorp.”
Aan het eind van de korte rij balies wordt een deur geopend, verrast blijf ik op de drempel staan. Ik verwachtte een grote ruimte aan te treffen waar medewerkers duizenden stuks bagage op eindeloze transportbanden staan te gooien. Wat ik in werkelijkheid voor mij zie overtreft al mijn verwachtingen: metershoog en met enkele tientallen meters spanwijdte torent een toestel van Malaysia Airlines boven mij uit. Het toestel wat mij straks met een korte tussenstop in Kuala Lumpur terug zal gaan brengen naar Nederland.
Met een kort “Come on, just put it over there, they'll probably find it don't ya think so ?” word ik weer bij de les geroepen. Verbouwereerd loop ik naar de aangewezen plek waar ik mijn trouwe tweewieler achterlaat.
Ja, ik heb gefietst in het prachtige Karijini, maar dat hebben er meer.
En ja, ik heb gefietst in Shark Bay en op Cable Beach, maar dat hebben er meer.
En de Stirling Range en Porongorup en het heerlijke Leeuwin-Naturaliste met zijn glooiende hellingen en venijnige klimmetjes.
Er fietsen dagelijks mensen over de Harbour Bridge en er fietsen mensen op plaatsen waar bijna geen gebaand pad te vinden is.
Maar zeg mij, hoeveel mensen kunnen zeggen dat zij hun fiets gestald hebben tegen.....
…...het neuswiel van een Airbus 310.
Deze blog doet mee aan het blogmaandthema "Verrassing", klik hier voor meer informatie.
Jij hebt toch ook wel een mooi verhaal over een verrassende gebeurtenis op reis ?
Deel het met ons, verras ons.
Foto's
