Schelpsteen, Levende Stenen en een kei van een vrouw.
West Australië
Australië
Doppie
Schelpsteen, Levende Stenen en een kei van een vrouw.
De eerste onbemande Gemini vlucht staat klaar voor lancering op Cape Canaveral, een zeer belangrijk moment in de race naar de ruimte tussen de Verenigde Staten en de Sovjet Unie. Op iets meer dan een minuut voor lift-off slaat duizenden kilometers verder de bliksem in in een communicatielijn. In Western Australia verdampt 3 meter koperkabel van de ruim 500 kilometer die het Outback stadje Carnarvon verbindt met Mullewa halfweg de lijn naar Perth.
Het gloednieuwe tracking station in Carnarvon is een essentiële schakel in de communicatie met de Gemini capsule en het wegvallen van de verbinding brengt de hele missie in gevaar. Razendsnel weten technici een oplossing te vinden: langs de kust bij Shark Bay loopt nog de oude telegraaflijn die eind 19e eeuw is aangelegd en waar de aannemer elk moment kan beginnen met het weghalen van de kabels en de palen.
De binnenkomende data wordt opgeschreven terwijl in de tussentijd contact wordt gezocht met het oude telegraafstation bij Hamelin Pool. Lillian O’Donahue die de post bemant wordt uit haar bed gebeld en zo gauw ze zich heeft aangekleed begint ze met het doorgeven van de eindeloze reeksen getallen die ze vanaf Mullewa krijgt doorgeseind. In Carnarvon wordt de daar aanwezige machine gevoed met deze belangrijke gegevens.
Gedurende 5 uur hangt het slagen van het meest prestigieuze project van de VS af van de inzet van een kordate Australische dame met 4 maanden werkervaring en een door storingen geplaagde telegraaflijn die hier en daar simpelweg is vastgemaakt aan de omrasteringen van de eenzame veebedrijven in de leegte van de Gascoyne. Lillian kreeg achteraf pas te horen wat het belang van haar harde werk was geweest, ze kreeg $ 5.95 uitbetaald voor haar overuren en een speciale oorkonde van de NASA, zelf was ze er nogal nuchter onder, ze deed gewoon haar plicht.
Carnarvon is nog altijd een belangrijke schakel in de communicatie van Australië met de rest van de wereld. Ik passeer de grote schotels van het OTC als ik het stadje uitrijd in mijn huurauto. Twee dagen eerder ben ik hier aangekomen op de fiets waarop ik 7 weken eerder en duizenden kilometers terug uit Darwin in het Noorden ben vertrokken.
Ik heb besloten om de volgende etappe per auto te doen, ik wil heel graag het Shark Bay Werelderfgoed Gebied bezoeken maar dat gaat net wat te bewerkelijk worden om te fietsen. De landtongen die de baai omsluiten zijn zo'n 150 kilometer lang en er is zoveel wat ik wil zien dat gemotoriseerd vervoer hier de beste optie is.
Grappig genoeg geeft de autorit mij toch een echt Outback gevoel, de radio ontvangt alleen de lange golf en de maximumsnelheid van 110 km/u doet de lange rechte stukken langer lijken dan ze ooit op de fiets waren. Uitbundig zing ik mee met Slim Dusty's hit 'Duncan' en vol verbazing luister ik hoe een bewoner uit de buurt van Sydney vertelt hoe Elvis hem heeft gered uit de enorme bosbranden die daar woeden. Pas later leer ik dat Elvis de naam is van een helikopter blus-systeem wat door de brandweer in New South Wales gebruikt wordt.
'The Old Telegraph Station' is mijn eerste stop, na de sloop van de telegraaflijn is het een museum geworden, waar uiteraard het verhaal van Lillian O’Donahue een prominente plaats inneemt. Ronduit indrukwekkend is om te zien hoe hier mensen zich hebben weten te redden in hun isolement in een tijd dat de enige route naar de bewoonde wereld over stoffige zandwegen liep.
De stromatolieten van Hamelin Pool zijn de belangrijkste reden dat dit gebied door Unesco is uitgeroepen tot World Heritage, deze oudste levensvormen op aarde liggen een steenworp verwijderd van het telegraafstation. Het verhaal van de stromatolieten heb ik al eens beschreven in mijn blog 'Dandaragan' dus daar ga ik hier niet verder op in.
Werpen we de steen nog een keer verder dan komen we bij de derde bezienswaardigheid: de oude schelpsteengroeve. De eerste kolonisten hadden niet veel bouwmaterialen tot hun beschikking en moesten zich redden met wat er te vinden was. Langs de kust van Shark Bay hebben zich eeuwenlang kleine witte schelpjes afgezet tot lagen van wel 8 meter dik. Onder invloed van regenwater klonteren deze aaneen tot een makkelijk bewerkbaar gesteente: Coquina. In het plaatsje Denham mijn eindpunt voor die dag zijn nog een aantal panden te bewonderen die hiermee gebouwd zijn.
[img width=245 src=http://www.columbusmagazine.nl/images/user_images12/6a176/6a176.jpg][/img].[img width=245 src=http://www.columbusmagazine.nl/images/user_images10/6b0d8/6b0d8.jpg][/img]
Shell Beach halverwege de route naar Denham ligt dankzij de witte schelpjes onwerkelijk te schitteren in de brandende zon, echt zo'n plek waar je zelf geweest moet zijn om volledig te bevatten wat er te zien is. De azuurblauwe baai gescheiden van het rode land door een blinkende streep zover het oog reikt, super. Wel even de teenslippers meenemen want op blote voeten heb ik het niet langer dan een minuut uitgehouden.
Vanuit Denham maak ik een aantal korte tripjes naar de dolfijnen van Monkey Mia en François Peron National Park. De eerste met de auto maar nummer twee is 4WD gebied dus ben ik daar maar teruggevallen op de fiets, die trek je net wat makkelijker uit het mulle zand. In dit gebied lopen de rode zandduinen tot in de zee, hier wil ik nog eens naar terug maar dan met een terreinwagen zodat de afgelegen campsites aan de lagunes binnen bereik komen.
Op de terugweg richting Overlander Roadhouse en vervolgens naar Geraldton bezoek ik nog een aantal uitzichtpunten, vooral Eagle Bluff is van ongekende schoonheid, de ruige rotsen die in zee steken krijgen door een palet van pasteltinten een uitstraling die in tegenspraak is met de wreedheid van deze kust waar heel wat schipbreukelingen eenmaal aan land crepeerden in de meedogenloze hitte.
Ik dreig de auto te laat in te gaan leveren in Geraldton omdat ik blijf hangen in Kalbarri National Park, ook weer zo'n juweel langs de kust. Een telefoontje naar de verhuurder is genoeg: “No Worries Mate, keep it the rest of the Day, No Extra Charge”, Australië ten voeten uit.
[object width="0" height="0"][param name="movie" value="http://www.youtube-nocookie.com/v/2uxTuUzgxzI&hl=nl_NL&fs=1&color1=0x3a3a3a&color2=0x999999&border=1&autoplay=1"][/param][param name="allowFullScreen" value="true"][/param][param name="allowscriptaccess" value="always"][/param][embed src="http://www.youtube-nocookie.com/v/2uxTuUzgxzI&hl=nl_NL&fs=1&color1=0x3a3a3a&color2=0x999999&border=1&autoplay=1" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="0" height="0"][/embed][/object]
Foto's
