Darwin - Perth, Deel 12, Kojonup
West Australië
Australië
Doppie
Darwin - Perth, Deel 12, Kojonup
22/01/2001 Kojonup
Landgenoten,
“In de begintijd van de aarde, toen de mens nog niet bestond, leefden er enorme wezens die hun sporen achterlieten in het landschap, dit is de droomtijd. Slangen schuifelden door het land en vormden zo rivieren, vogels legden enorme eieren die nu nog te zien zijn als grote rotsblokken.
In het huidige zuidwesten van Australie leefde een kangaroevolk, van een van de kangaroefamilies kwam het mannetje elke avond met lege handen thuis, hij kon geen voedsel vinden vertelde hij zijn hongerige vrouw en kind. Op een dag volgde het vrouwtje haar man en zij ontdekte dat hij aan de rol ging met zijn maten, in plaats van voedsel te zoeken. Zij ging zelf op zoek en met volle handen kwam ze thuis en met haar kind richtte ze een feestmaal aan. Toen het mannetje dit ‘s avonds ontdekte werd hij zo kwaad dat hij haar doodde met een speer door haar hart, hij probeerde te vluchten maar het jong volgde hem en na een enorm gevecht legde zijn vader het loodje. De lijken van die kangaroes vormden zo het huidige Stirling gebergte”
Zo maar een van de vele Aboriginalverhalen die het ontstaan van de aarde beschrijven, weer ‘ns wat anders dan “In den beginne”. Of het verhaal klopt is wat anders, na 3 maanden Oz weet ik als geen ander hoe dode kangaroes ruiken maar in de Stirlings heb ik daar weinig van gemerkt.
Vanaf de omringende vlakten steken de toppen van zo’n 1000 meter hoog de lucht in. Een van de hoogste heb ik beklommen en dit was een echt hoogtepunt, tussen duizenden bloeiende bloemen door omhoog klauteren en een schitterend uitzicht vanaf de top.
(klik voor foto en nog een foto)
De route vanaf Cape Leeuwin naar de Stirling Range toe was weer een erg aardig stukje fietsen, continu klimmen en dalen, ik heb nog nooit zo vaak van de grootste naar de kleinste versnelling geschakeld. Door de bossen en het nogal grauwe en regenachtige weer leek het net de wielerklassieker Luik-Bastenaken-Luik.
In mijn voorbereiding op deze tocht las ik ergens op een Internetsite van een stel fietsende nederlanders : “Australie is zo plat als een pannekoek, je hebt dan ook geen bergverzet nodig”, de trouwe volgers van dit feuilleton weten al wel dat dit niet waar is, maar deze mensen wil ik graag uitnodigen voor een tochtje, bijvoorbeeld van Warren NP naar Pemberton, ‘ns kijken of ze dat redden op hun opoefiets. Vooral de gravelweg vanuit Warren is erg leuk, op de koffiemolen omhoog, om druk te houden op je achterwiel moet je in het zadel blijven, en zet je teveel kracht dan slipt je achterwiel weg en mag je weer een stukje lopen.
Erg spannend waren hier de afdalingen, te weinig remmen en je ligt in het ravijn, te veel remmen en je gaat op je bek in het losse grind, met samengeknepen billen heb ik ze allemaal veilig overleefd.
De bomen die hier groeien behoren tot de grootste op Aarde, vooral de 60 meter hoge Karri’s zijn indrukwekkend (en je krijgt ze onmogelijk in hun geheel op de foto), alleen de Sequoia’s en Redwoods in de V.S. worden hoger (“In America everything is bigger”). De hoogste karribomen werden vroeger gebruikt als brandweertoren, de Gloucester Tree bij Pemberton is er hier een van, en ik moet zeggen het uitzicht is adembenemend.
Een andere grote boom is de Tingletree, in Walpole-Nornalup N.P. kun je via een stel wiebelende loopbruggen tussen de kruinen van de tingles lopen, de Treetop Walk, niet zo spectaculair als de Gloucester Tree maar wel geinig om ff te doen.
Op weg naar de Stirlings heb ik een voorproefje gehad op het weer in Nederland, koude gure motregen. Nou fiets ik thuis graag in de regen, maar dan wel met m’n lange koersbroek en neopreen schoenhoezen en een droog huis als je uitgefietst bent. Na 70 km koukleumen had ik het wel gezien en omdat m’n bivakzak inderdaad niet meer waterdicht is (de beruchte mieren van Willare) een caravan gehuurd in Porongurup, toch wel lekker voor een keertje.
“Elk nadeel hep ze voordeel” zei J.C., en inderdaad, ik had niet gepland om in Porongurup te stoppen, maar wat een ongelooflijk mooi gebied, een klein Nationaal Park met ruige rotsformaties, volop bloeiende bloemen en prachtige uitzichten.
(klik voor foto)
Ondertussen is het weer warm en droog en vul ik m’n dagen met terugracen naar Perth over de af en toe erg “gezellige” Albany Highway.
Tot gauw, Karel
Vorige - Volgende
Foto's
