Darwin - Perth, Deel 8, Exmouth
West Australië
Australië
Doppie
Darwin - Perth, Deel 8, Exmouth
26/12/2001 Exmouth
Allereerst (een beetje laat) prettige kerstdagen allemaal,
Port Hedland is één van de belangrijkste ijzerertshavens in W.A., als je de stad (eigenlijk stadje) binnenrijdt zie je links van je het enorme complex van BHP-Billiton, hier komt 6 a 7 keer per dag een trein van 2,5 km lang binnen, 242 wagens gevuld met ijzererts. Ik heb een bustour van 2 uur op dit terrein gemaakt, erg stoer, veel transportbanden, hoop herrie, grote machines en alles onder een dikke laag rood stof. Treinen worden automatisch gelost, drie wagens tegelijk gaan over de kop boven een stortgat van 20 meter diep.
In de dorpen probeer ik altijd bij te eten wat ik in de voorgaande dagen in de bush tekort ben gekomen, in PH heb ik dat een beetje overdreven, met als gevolg een nacht boven de pot hangen, ik voelde me dus niet de volle 100% toen ik vertrok richting Karijini National Park. Karijini stond erg hoog op m’n verlanglijstje maar het ligt wel dik 250 km in het (hete) binnenland, ik wilde eigenlijk naar Karratha fietsen en daar een auto huren of een tour boeken om naar Karijini te gaan, maar voor dat ik het wist was ik al richting het binnenland aan het fietsen.
Na 70 km stopte er een auto met aanhanger en terwijl ik beleefd bezig was om het aanbod van een lift af te slaan trok de bestuurder, “Stubbie”, een ijskoude Hahn Light voor me open en voor ik het wist lagen de fiets en de trailer in zijn trailer, en zaten wij voorin de wagen uit volle borst mee te zingen met de ouwe bluesrocker George Thorogood, “Bad to the Bone, Bebebad to the bone” erg gezellig en het bespaarde mij 2 dagen erg saai woestijnlandschap. Zo rond 9 januari kom ik als het goed is Stub weer tegen op de highway en hij heeft mij beloofd dat ie een kouwe jongen voor me apart zet.
Dankzij de lift ben ik veel verder Karijini ingegaan dan ik eigenlijk van plan was, gelukkig maar: de mooiste plekken lagen dik 70 km ver het park in, allemaal gravelwegen, weer beklimmingen met omhoogkomend voorwiel maar ik heb genoten van elke trap op m’n pedalen.
klik voor foto
Naast het ruige berglandschap zijn de mooiste plekken de diepe kloven, vooral Hancock Gorge was erg gaaf, op een gegeven moment is deze kloof nog maar een halve meter breed, je staat tot je middel in het water en de rotswanden naast je zijn zo’n 200 meter hoog, net alsof je afdaalt naar het middelpunt van de aarde.
klik voor foto
In Australie heb je een gouden regel: hoe mooier de plek, hoe irritanter de vliegen. Op dag 2 kreeg ik mijn eerste lekke band, niet gek na dik 3500 km, maar het wisselen van de band was net een scene uit een horrorfilm, ik zat echt helemaal onder de vliegen, in m’n ogen, m’n neus en toen ik begon te vloeken en te tieren ook in m’n mond. Enfin, band weer opgepompt en 5 km verder had ik die krengen weer afgeschud, dat hoort er gewoon bij in de outback maar nog nooit in m’n leven heb ik zoveel vliegen op 1 plek gezien.
De gravelweg het park uit was de slechtste weg die ik tot nu toe gezien heb, 26 km alleen maar wasbord, stuiterend van links naar rechts met de enorme snelheid van zo’n 9 km per uur, ik hou van een lekker moppie afzien maar dit stuk was echt erg (wel een goede excuus om elke 5 km te stoppen voor het maken van een foto, want het landschap verveelt geen seconde).
klik voor foto
Om het verhaal compleet te maken, halverwege dit fijne stuk gebeurde waar ik al vanaf Wyndham op zat te wachten, de dissel van de aanhanger brak af. Gelukkig was ik hierop voorbereid dus met 2 slangeklemmen en een paar tentharingen de boel provisorisch gerepareerd en veilig de asfaltweg richting Tom Price gehaald. Ik wilde vroeg in TP zijn omdat vanwege kerst de winkels vroeg zouden sluiten, dankzij de tegenslag van ‘s ochtends ging dit niet lukken en jawel: weer een lift.
De bedoeling was 20 km, maar het werd dik 600 km en ik zit nu in Exmouth aan de rand van het Ningaloo Reef Marine Park, m’n mate Clayton zocht een drinkmaatje voor 1ste kerstdag, nou ben ik altijd bereid iemand te helpen, dus samen met Clayton en KPN-er Dirk Jan ,op reis rond dewereld, “pissed as a lizard” geworden, hij bleef maar blikken bier tevoorschijn trekken (en dat vanaf half 10 in de ochtend, met alleen een zak chips als lunch).
Wat wel erg lekker is: Exmouth wilde ik links (eigenlijk rechts) laten liggen omdat het weer een (doodlopende) omweg van zo’n 300 km zou zijn, nu wordt het morgen snorkelen en dan weer fietsen richting het zuiden. Het contrast hier tussen de turquoise koraalriffen van Ningaloo Reef en de kurkdroge rode heuvels van Cape Range beloofd een paar mooie ritten. M’n volgende mail komt waarschijnlijk pas in 2002 dus de beste wensen allemaal (en blijf mailen !)
Cheers Karel.
Vorige - Volgende
Foto's
