Darwin - Perth, Deel 6, Broome
West Australië
Australië
Doppie
Darwin - Perth, Deel 6, Broome
11/12/2001 Broome
How are ya’ today ?
Zoals ik al zei in m’n vorige e-mail, aboriginals kunnen een aardig moppie schreeuwen met een pilsje op, en dat kunnen ze heel lang volhouden heb ik gemerkt nadat ik die mail had verstuurd. Als je in het ritme zit om bij zonsopgang op te staan (tussen 4 en 5 dus), vind je het wel lekker om zo rond 8 uur ‘s avonds te gaan pitten, nou die avond ben ik pas tegen middernacht in slaap gevallen.
Volgende dag 18 km naar de Geiki Gorge gefietst, dit is een oud koraalrif waar de Fitzroy River een ravijn in heeft uitgesleten, doordat het peil van de rivier nogal hoog kan komen tijdens ‘the Wet’ is het onderste deel helemaal wit terwijl de bovenkant grijs/rood gekleurd is, geinig.
Op weg naar de Gorge nog even een dame d’r leven gered, haar Lexus terreinwagen wilde niet meer starten. Nou ben ik een meester in het vervangen van spaken maar op de fiets heb ik geen startkabels bij me. Dus maar even op de weg gaan staan en een auto aangehouden die hulp heeft gehaald, volgens mij had die trut dat zelf ook kunnen doen maar zij vond het handiger om op 5 meter van de weg in d’r auto te gaan zitten janken, typisch.
Een van mijn beste aankopen hier is geweest het boekje “Free Camping in the North of W.A. (and your Best Friend—Arno—can come too!). Niet dat ik nou zo nodig gratis wil kamperen maar probeer maar ‘ns buiten de dorpen een camping te vinden. In de eerste week hier gebeurde het nog wel ‘ns dat ik ergens een stop maakte bij een armetierig boompje met heel weinig schaduw, om een kilometer verder langs een wereldplek te komen met water en volop schaduw. Dankzij ‘t boekje gebeurt mij dit niet meer.
Zo heb ik na m’n vertrek uit Fitzroy Crossing gekampeerd bij een oude steengroeve (10 km van de highway, maar via een prachtige gravelweg), grote poel met water om de hoek, erg belangrijk voor de dorstige fietser. Dit soort plekken vind je nooit zelf)
Volgende dag m’n lunchpauze gehouden bij een schitterend meertje (..uit het boekje ja), uren zitten kijken naar de vogels, watervoorraad op peil gebracht en laat in de middag weer verder. De plek waar ik eigenlijk heen wilde lag 10 km te ver, maar op een kleine bergruggetje stond een grote boab met mijn naam er op, 200 meter van de weg). Kamp gemaakt bij een prachtige zonsondergang over de vlakte, met als afsluiter een schitterend onweer aan de horizon.
Als je dit soort tochten maakt weet je dat er ook dagen bij zullen zitten die niet zo goed bevallen, dat je denkt waar ben ik nou mee bezig, zaterdag 8 december was er zo een. Laat vertrokken, uitgebreid ontbeten, zag er goed uit. Affijn een muur van wind tegen, alleen maar vals plat, een kaarsrechte weg, ik zal niet teveel aandacht besteden aan mijn taalgebruik van die dag maar een vol Zuiderparkstadion terwijl Den Haag achterstaat (of voor....) is er niks bij. Bijna een slang overreden die op de weg lag te pitten, als dat toevallig een King Brown of een Death Adder is ......, goed ik zag ‘m net op tijd.
Na 76 km vechten voor elke meter, eindelijk de afslag richting Broome, 13 km bergaf en jawel Willare Roadhouse, douches, water, koude cola, vers brood, kortom Paradijs. Tentje opgezet, na het douchen aan de praat geraakt met Paul, een van de vele rondtrekkende Ozzies erg gezellig maar om half 12 vond ik toch wel tijd om wat te eten en een tukkie te doen.
Goed, m’n verse brood zag zwart van de mieren (eigen schuld, je moet alles altijd meteen opbergen in hermetisch afgesloten bussen en bakken) maar de echte fijnproevers hadden iets anders ontdekt: fietserszweet, en waar vindt je dat, aan de handvatten van m’n stuur en in m’n bivakzak, duizenden miniscuul kleine miertjes, ik zat helemaal onder. Slaapzak uitgeklopt, met een natte handdoek zo goed en zo kwaad de tent uitgeveegd, mezelf ondergespoten met insektenverdrijver en een paar uur geprobeerd te slapen. De volgende ochtend m’n waterflessen gevuld en zo snel mogelijk vertrokken, op de brug over de Fitzroy een zoetwaterkrokodil de huid volgescholden (normaal gesproken zou je stoppen en een foto maken) en dankzij de opgebouwde aggressie in recordtijd dik 100 km lekker gefietst.
O ja, nog een klein detail: om in m’n 100% waterdichte ademende GoreTex© bivakzak te komen hadden die leuke beestjes de kortste weg genomen, dwars door de stof heen. De stof ademt nu wel beter maar 100% waterdicht is er niet meer bij. Leuk he ?
Om die ellende enigszins te compenseren, ik zit nu in Broome onder een palmboom, op 50 meter van een azuurblauwe oceaan en hele hordes jonge meiden (3) in bikini om me heen, life ain’t that bad ! Paar dagen uitrusten, fiets z’n 2594 km beurt geven, op 8 gebroken spaken na (vanwege het gewicht van de aanhanger denk ik), geen enkel probleem gehad, volgens planning zijn de banden nu echt helemaal op, beetje bijeten en dan joepie de poepie de beruchte 500 km naar Port Hedland.
Cheers Karel
PS Broer Peter ,als je ‘s avonds bij het kampvuur onder de sterrenhemel zit, wil je helemaal geen hotel met ligbad meer!!
Vorige - Volgende
Foto's
