Tasmanië: the edge of the world

Door: Ruudenanouk

Geplaatst op Jul 16, 2012

Het Australische eiland Tasmanië is een van de mooiste, meest ongerepte gebieden die we tijdens onze reis in Australië hebben gezien. Wat ons betreft is het onterecht dat veel toeristen het eiland in het zuidoosten van het land overslaan. Tasmanië zit vol adembenemende natuurgebieden, unieke flora en fauna en verhalen over de schokkende – maar daardoor extra fascinerende – geschiedenis als gevangeniskolonie.

Wist je bijvoorbeeld dat….

… Tasmanië 1444 bergen heeft.

… je vanaf Mount Wellington (bij hoofdstad Hobart) bij helder weer ongeveer 1/3 deel van het eiland kunt zien.

… Slechts zo’n 5 procent van de buitenlandse toeristen in Australië de Tasmaanse bergen ziet. Volgens onze tourgids gaan twee keer zoveel mensen naar het Westen van het land, dat bekend staat als veel minder toeristisch dan de oostkust.

… de staat onder water nog verbonden is met de rest van Australië.

… Sir Edmund Hillary op Mount Field in Tasmanië trainde voor zijn beklimming van de Mount Everest.

… Tasmanië dichter bij Antarctica ligt dan bij Cairns (noordoosten van Australië, waar veel toeristen heen gaan vanwege het Great Barrier Reef).

… zeker de westelijk gelegen stranden door mensen vaak ervaren worden als ‘The edge of the world’.

… er ooit een tasmaanse tijger bestond. Deze is uitgeroeid door de kolonisten, omdat zij de dieren zagen als een bedreiging voor hun vee. De overheid loofde zelfs beloningen uit voor het neerschieten van de tasmaanse tijger.

… de laatste tasmaanse tijger in het wild is neergeschoten in 1930. In 1933 werd nog een tijger gevonden, die vervolgens naar de dierentuin werd gebracht. In 1936 – het jaar waarin de tasmaanse tijger officieel tot beschermde diersoort werd verklaard – overleed hij, waarschijnlijk door kou en uithongering.

… de tasmaanse tijger uitgestorven is verklaard, maar dat sindsdien nog veel mensen hebben gemeld een tijger te hebben gezien. Hier is echter nooit bewijs voor gevonden, zelfs niet in de vorm van voetsporen of uitwerpselen.

… de film The Hunter gaat over een man die op zoek gaat naar de Tasmaanse tijger.

… de Tasmaanse tijger eigenlijk helemaal geen katachtige is. Het is een buideldier en een verre neef van de Tasmaanse duivel.

… de vroege kolonisten niet alleen verantwoordelijk is voor het uitroeien van de tasmaanse tijger, maar ook voor het verdwijnen van Emu’s op het eiland en een groot deel van de walvispopulatie.

… diezelfde kolonisten de originele bewoners van het eiland hardhandig verdreven. Door oorlogen, conflicten, gebiedsverlies en ziekte is er nu geen volbloed Tasmaanse aboriginal meer over. De halfbloed nakomelingen doen vandaag de dag echter hun best om de cultuur van hun voorouders levend te houden.

… ultieme survivor Bear Grylls de keuze kreeg om in Australië te gaan overleven in Tasmanië of the Torres strait Islands. Hij koos voor het laatste, omdat Tasmanië hem te wild was.

… in een groot deel van de Tasmaanse wildernis nog nooit een mensenvoet is gezet, en weinig dierenvoeten, doordat het zo dichtbegroeid en ondoorgrondelijk is.

… Abel Tasman het eiland in 1642 voor Nederland claimde, maar in feite geen voet aan wal zette. Hij stuurde zijn 16-jarige timmerman erop uit om naar de kust te zwemmen en de Nederlandse vlag neer te zetten.

… Hobart de tweede stad in Australië was.

… de Engelsen Hobart alleen maar stichtten omdat ze bang waren dat de Fransen het eiland voor zichzelf gingen claimen. De Fransen waren namelijk bezig met een wetenschappelijke expeditie in de regio.

… Sarah Island in West-Tasmanië gezien werd als de wreedste gevangenis in het Engelse rijk. Gevangenen werden soms zolang gegezeld dat hun ruggegraat uit hun rug omhoog prijkte.

… de zeestraat waardoor gevangenen van Sarah Island per schip werden binnengevoerd bekend stond als Hell’s Gates.

… slechts 1 geval bekend is van een gevangene die succesvol ontsnapte van Sarah Island en de Tasmaanse wildernis overleefde: Alexander Pearce. Bij aankomst in Hobart claimde hij zijn mede-voortvluchtigen te hebben opgegeten om te kunnen overleven. Hierover gaat de film ‘Van Diemens Land’.