Levende loempia's

Door: Annettoz

Geplaatst op Mar 19, 2009

Ik ben eindelijk in Sydney!!

Na drie dagen die samengesmolten zijn tot een hele lange dag (omdat ik al die nachten gemist heb!) heb ik eindelijk Australische grond onder mijn voeten.

Meike en ik (een meisje uit onze groep) zitten dan ook in een vreemde waas in een of ander smerig internetcafe (mijn vingers blijven aan het toetsenbord plakken, terwijl ik dit schrijf) maar na afgelopen reis zijn we zo langzamerhand wel gewend geraakt aan plakkerige dingen!

Eerst hebben we 12 uur gevlogen naar Hong Kong. Dat is echt een hele vreemde stad. Het is een mix van wolkenkrabbers, tropische bomen die midden op een snelweg groeien, overgebleven Engelse invloeden en heel veel troep.

Op het vliegveld in Hong Kong zou ons groepje backpackers worden opgehaald door ene Charlie Chan, want we zouden inzijn "star guest house" verblijven. Natuurlijk konden we hem nergens vinden (we zijn namelijk zo'n groep waarvan iedereenja knikt, maar niemand ook echt luistert als er wat gezegd word). Toen stond opeens, vanuit het niets een klein oud mannetje achter ons aan m'n shirt te trekken en iets in het Chinees te mompelen...dat bleek dus Charlie Chan te zijn!

Met een gammel busje zijn we toen naar het centrum van Hong Kong gereden, alleen had onze chauffeur nog nooit van de derde versnellinge gehoord. We werden letterlijk ingehaald door tractors en een lawaai dat we maakten! Hij slingerde ons dwars door Hong Kong heen. Dat we geen ongelukken hebben gehad is een wonder.

Eindelijk bereiken we het gasthuis! Eindelijk zzzzlapen... Het gasthuis is niet in woorden te vangen. Een betonnen blok van twintig verdiepingen, met honderden kleine raampjes die uitkijken op een soort binnenplaats die gebruikt wordt als alternatieve vuilstortplek. Wat een berg rotzooi en wat een stank! Ook lijkt het alsof iedereen aan het koken is. Ik heb nog nooit zoveel geuren door elkaar heen geroken. Kruiden, smog, frituur, vuilnis, hondenstront, zweet...u noemt het maar en wij ruiken het! Op frisse lucht na..dat was nergens te vinden.

Aan het einde van de dag voelden we ons zo vies. Het leek alsof het braadvet letterlijk uit onze porien droop. "Ik voel me net een loempia", merkte een groepsgenootje terecht op.

Natuurlijk hebben we 'even' een rondleiding gevolgd door Hong kong. Ruim zes uur zijn we onderweg geweest terwijl we al bekaf waren! Onze reisleider was echt compleet gestoord en met zijn gebrekkige Engels kwamen de grapjes ook niet echt over. Dat zorgde soms voor ongemakkelijke stiltes die hij dan maar zelf vulde met zijn schelle lach...maar ach, hij deed zijn best.

De eerste stop was een oude tempel. Vroeger stond het gebouw daar vast prachtig, tegen een heuvel opgebouwd, maar nu werd hij aan alle kanten ondersteund door lelijke, betonnen flats. Binnen was het een grote kermisattractie. Overal hing een soort kermisverlichting, van die felgekleurde kerstboomlichtjes die aan een stuk door flikkeren. Maar dit werd overstemd door de hoeveelheid wierrook. Aan het plafond hingen meer dan honderd grote spiralen die langzaam aan het wegsmeulen waren en ons overdekten met een laag rook. Daarnaast werden er ontelbaar veel stokjes aangestoken. We hielden hiet niet langer dan een paar minuten vol daarbinnen. Onze longen schreeuwden gewoon om wat van die frisse smog van buiten! Zelfs de kettingrokers vonden dit te heftig worden en snelden naar buiten. De rest van de tour was net zo'n intense beleving!

Om acht uur 's avonds moesten we weer bij het gasthuis zijn om onze aansluitende vlucht naar Sydney te halen. Dit was flink stressen omdat onze chauffeur geen woord Engels sprak en zijn eigen taal niet leek te kunnen lezen, dus kon hij ons gasthuis niet vinden! Wonder boven wonder reden we toevallig tegen het oerlelijke gebouw aan en haalden we onze vlucht. Rond middennacht zaten we alweer in het vliegtuig, op naar Sydney, wat nog ruim acht uur vliegen was!

Nu is de drukte van Azie achter de rug en kunnen we eindelijk de frisse lucht van dit overweldigende continent inademen! Ik ben benieuwd waar de komende maanden mij brengen... Een heerlijk gevoel als de weg nog helemaal open ligt!