Einde in zicht

Door: Reefje

Geplaatst op Jun 18, 2012

Voordat we vanuit Cairns weer richting het zuiden vetrekken, maken Quentin en ik nog een stop in Cape Tribulation en Daintree. Toen ik de vorig jaar mijn reis in Daintree begon, heb ik lang niet alles gezien en omdat Quentin hier nog nooit is geweest besluiten we een paar dagen hier door te brengen. De weg van Cooktown naar Cape Tribulation is nogal ‘rough’. Kleine paden banen zich een weg door het heuvelachtige (erg steil!) regenwoudgebied. Met diverse omgevallen bomen die de weg blokkeren en hier en daar een dode slang, krijg je het idee dat je in de jungle verkeerd!

Woensdag komt er helaas een einde aan ons reisprogramma. We nemen afscheid van Matt en Marc en vertrekken met drie meiden (2 Nederlandse en 1 Franse) op de achterbank richting Airlie Beach. Na een hele dag liedjes uit de jaren 90 uit volle borst te hebben meegezongen (Wham en Dirty Dancing maken deel uit van de playlist!), is Quentin blij wanneer hij de dames ’s avonds in Airlie Beach kan droppen. De rest van de rit blijven we met zijn tweeën. We maken een aantal stops langs de oostkust zoals in Brisbane, Byron Bay en we brengen een bezoek aan de rum brouwerij in Bundaberg (Ozzie rum). En zo zijn we na tien dagen on the road, weer terug in Sydney. Pete zijn huis is gevuld met allerlei nationaliteiten, waardoor hij helaas geen bed voor ons vrij heeft. We mogen natuurlijk wel altijd gebruik maken van alle faciliteiten. En totdat we de auto verkopen kunnen we natuurlijk altijd in de wagen blijven slapen!

De laatste anderhalve week bestaat voornamelijk uit werken. Zowel Quentin als ik hebben het geld hard nodig en we besluiten Alseasons te bellen. Kim is al lang blij dat we weer terug zijn en maakt meteen een werkschema voor ons. Daarnaast gaan we samen met Raphael alle Backpackers na, om onze advertenties (auto) op te hangen. Ik koop nog wat Australische souvenirs voor mezelf en pak mijn spullen bij elkaar. En vrijdagochtend is het dan zover. Om half 9 ’s ochtends sta ik voor de douane met Quentin naast me. Het afscheid valt me zwaar (voor hem ook) en de tranen stromen over mijn wangen. Over een maand komt hij naar Nederland, dus zo lang hoef ik niet te wachten. Ik sluit aan in de rij bij de customs en voordat ik de bocht om ga, draai ik me nog een keer om. We zwaaien nog een keer en dan sluit ik weer aan in de rij.