Valentijn

Door: Reefje

Geplaatst op Jun 18, 2012

Tijdens de lunch bespreken we met een aantal Virgin collega’s wat zij voor morgen (Valentijnsdag) gepland hebben. Lucy is getrouwd en gaat met haar vent naar een BBQ party op Bondi beach. Mark kijkt een beetje beteuterd voor zich uit. “Ik mag blij zijn als ik mijn vriendin überhaupt zie. Morgen heb ik de late shift en tegen te tijd dat ik thuis ben ligt zij waarschijnlijk al in bed, omdat zij vroeg op moet de volgende dag.” “Dat geldt ook voor mij,” antwoord ik. Quentin werkt meestal ‘s avonds tot laat en ik werk deze week van 10 tot 18 uur. “Tja,” zeg ik tegen Mark,” Ik wil best met je ruilen, dan ben je 2 uurtjes eerder thuis.” “Echt, dat zou super zijn,” roept hij blij. “ Why not!” zeg ik.

De onderlinge shiftswap heeft zo ook zijn voordelen voor moi. Quentin is vanavond rond middernacht thuis en dan is het officieel Valentijnsdag. Hij weet niets van mij shiftswap en ik besluit hem te verrassen als hij thuiskomt. Wanneer ik om half 7 in de stad aankom, duik ik Woolworths (supermarkt) in. Een echte fransman kan niet zonder zijn kaas en ik besluit om een aantal kleine kaasjes (uiteraard Franse kaas zoals Brie & Camembert) met crackers te kopen. Hij is de wijnkenner en ik geef hem daarom via sms de opdracht om een rode fles wijn mee te nemen als hij klaar is met werken. De perfecte kaart (na 15 minuten alle cliché kaarten aan een kant te hebben gegooid) heb ik inmiddels al op het treinstation aangeschaft. And we’re good to go!

Als Quentin rond middernacht thuis komt en de kamer binnenloopt, zit ik op het bed met een bord vol toastjes en kaas, twee wijnglazen en een kaart. Verbaasd dat ik nog wakker ben, vraagt hij wat er aan de hand is. Na enige tekst en uitleg van mij, haalt hij de fles wijn uit zijn rugzak. Zichtbaar verrast door mijn valentijnspoging, genieten we allebei van de eerste paar uur van Valentijnsdag. De volgende dag kunnen we allebei tot een uur of 10 uitslapen, voordat we weer aan de slag mogen. Als ik om 12 uur op het werk aankom, blijkt dat Valentijnsdag ook een big deal in Oz is. De hele verdieping is versierd met slingers, ballonnen, kaarten en knuffels. ‘s Middags komt er zelfs een Virgin busje aanzetten met ijsjes. Wat een verwennerij!

‘s Avonds wacht ik in spanning af wat Quentin heeft gepland. Wanneer hij later die avond in de deuropening verschijnt, zie ik meteen dat er iets niet goed zit. Hij is zo ziek als een hond en krijgt geen woord uit zijn mond (keelontsteking). Voordat hij op het bed neer ploft, haalt hij een bosje rozen achter zijn rug te voorschijn. Beteuterd kijkt hij mij aan. Dit was niet helemaal wat hij in gedachten, maar hij belooft het zaterdag goed te maken. De keelontsteking wordt de komende dagen alleen maar heviger en zelfs de dokter moet eraan te pas komen. Ook zaterdagavond valt helaas in het water. Hij wil maar niet zeggen wat hij had gepland en hoopt zijn plan volgende week uit te kunnen voeren.

Een week later besluiten we op zaterdag te gaan uiteten. We lopen Crown street in en besluiten bij het Ozzie restaurant Bird Cow Fish naar binnen te gaan. De tent is ontzettend druk, maar er is gelukkig nog 1 tafeltje voor twee vrij. Nadat we een volledig menu (voor-, hoofd- en nagerecht) naar binnen hebben gewerkt, loopt Quentin naar de bar voor zijn degustief. Als ie terug komt verschijnt de barman even later met twee champagneglazen. “Enne?”, zeg ik. “Ik weet van niks,” zegt Quentin. Jaja. We sluiten een mooie avond af met een toost op al het moois dat nog gaat komen!