Blue Mountains

Door: Taiaotravel

Geplaatst op May 30, 2012

Rond 7.15 uur gaan we naar de lobby om te wachten op onze pick-up voor de Blue Mountains dagtocht met Blue Diamonds Tour.We zitten al een tijdje te wachten en besluiten toch maar een telefoontje te plegen om te checken of ze ons niet vergeten zijn, als het busje komt aanrijden. Berto komt ons ophalen. Elena (zijn vrouw) gaat vandaag helaas niet mee, aangezien ze net terug zijn van 4 weken werkvakantie in Amerika. Jammer, want het contact heeft steeds via haar gelopen en had het leuk gevonden haar te ontmoeten.

Op ongeveer 2 uur rijden ten westen van Sydney liggen de Blue Mountains. De Blue Mountains maken deel uit van de Great Dividing Range, de bergketen die langs de hele oostkust van Australië van noord naar zuid loopt. Dit fantastische natuurgebied, dat in 1959 uitgeroepen is tot nationaal park, staat niet voor niets op de werelderfgoedlijst. De naam dankt de Blue Mountains aan de eucalyptusbossen, waarvan de bomen een olieachtige substantie afscheiden die in het zonlicht de lucht een blauwe schijn geven. De Blue Mountains zijn geen bergen zoals de naam doet vermoeden, maar ravijnen en rotsformaties die ruim 250 miljoen jaar geleden ontstaan zijn onder invloed van wind en regen. Door de invloed hiervan werden de ravijnen en rotsformaties in het zandsteen uitgesleten. Een mooi voorbeeld van de erosie is de rotsformatie: ‘The Three Sisters’. The Three Sisters bestaan uit drie naast elkaar gelegen rotsformaties die doen denken aan menselijke gestaltes.

Onze eerste stop is voor een Morning Tea met vers gebakken pretzels en scones met jam en English Breakfast tea in Wentworth Falls bij Schwartz. Van hieruit gaan we naar Scenic World. Hier hebben we mooie uitzichten op de Blue Mountains (inclusief de Three Sisters, Mount Solitary, Solitary Rock, de Katoomba Falls en de Jamison Valley). We maken gebruik van alle faciliteiten die Scenic World te bieden heeft. Met de Skyway genieten we van het adembenemend mooi uitzicht ruim 200 m boven de vallei. Het ritje is erg kort, maar daarom zeker niet minder mooi. Daarna gaan we met de Railway (de steilste spoorlijn ter wereld) de Jamison Valley in. Van hieruit lopen we via de Walkway door de vallei, genietend van de natuur en op zoek naar de Liarbird (die we overigens niet zien maar wel horen). Uiteindelijk gaan we met de Cableway weer terug naar boven. Dit hele rondje is mooi getimed, want als we richting ons busje lopen, komen de grote touringcars aan. Tja, we hebben niet voor niks voor deze dagtocht gekozen; kleinschalig en de timing afgestemd op relatief rustige momenten.

We rijden verder naar een van de watervallen die in verbinding staat met de Katoomba Falls. Natuurlijk moeten we de nodig trappen af en op voordat we er zijn, maar het is een mooie waterval en Berto biedt iedereen aan een foto van hen te maken.
 
Echo Point staat bekend als het punt waarop je het beste uitzicht op de Three Sisters hebt, dus dat mag zeker niet in het programma ontbreken. Als wij er aankomen is het er lekker rustig. Helaas hebben we maar weinig tijd hier, dus na een snel fotomomentje gaan we verder richting Leura. Berto legt aan de groep een alternatief voor, namelijk een extra – niet geplande – stop met een prachtig uitzicht over de vallei. Collectief besluiten we dit te doen. Hierdoor maken we in Leura, een klein schilderachtig dorpje met leuke winkels) maar een korte stop. Uiteraard wil iedereen hier een foto maken bij het bankje voor verveelde echtgenoten. Daarna lopen we nog even naar het houtwerkwinkeltje, waar ze de mooiste bijna designachtige artikelen hebben. Helaas betaal je hier ook een designachtige prijs voor, dus laten we dit moois maar voor wat het is.

Onze extra stop bij Flat Rock is inderdaad de moeite waard. Buiten ons is er niemand te bekennen en het uitzicht over de vallei is prachtig. Hier zou je zo een paar uur kunnen zitten om van het uitzicht te genieten.

We stoppen voor de lunch bij een community house waar de oudjes de sport lawn bowls (een soort jeu de boules) beoefenen. Op advies van Berto bestellen we de Schickenschnitzel, die blijkbaar echt Australisch is. Best lekker, maar zoals de naam al doet vermoeden lijkt het op een Wienerschnitzel van kip.

Van hieruit gaan we naar een ander hoogtepunt, het Featherdale Wildlife Park. Ooit gestart als opvanghuis voor gewonde wilde dieren en nu een paradijs voor liefhebbers van koala’s, wallabies en andere typisch Australische dieren. We maken natuurlijk de befaamde koala-knuffelfoto en kopen wat voer om de wallabies mee te lokken. Het is duidelijk dat deze beestjes interactie gewend zijn. Ze zijn zo tam dat ze uit je hand eten en je ze gewoon kunt aaien. Natuurlijk brengen we ook nog een bezoekje aan de Wombats, Tasmanian Devil, Echidna, Dingo’s en de Kookaburra. Ondanks dat we hier anderhalf uur de tijd hebben, zou ik hier nog veel langer willen blijven. Juist omdat de dieren (althans een aantal soorten) vrij kunnen rondlopen en gewend zijn interactie te hebben, zul je je hier niet snel vervelen.

Als toegift rijden we nog door het Olympisch Park op weg naar de veerboot. Hier nemen we afscheid van Berto en Elena (die ons bij dit punt opwacht om te vragen hoe we de toch hebben ervaren). De tocht was zeker de moeite waard. Één dag is eigenlijk veel te kort voor de Blue Mountains, maar als je beperkte tijd hebt, dan is dit een mooi alternatief. Ik zou iedereen deze tocht kunnen aanbevelen. Berto en Elena doen deze tocht nu inmiddels 2 jaar en wonen nog bij zijn ouders om dit bedrijfje op te kunnen starten. Goede keuze lijkt me zo…

Met de veerboot gaan we over de Parramatta rivier naar Sydney Harbour met uitzicht op het Opera House en de Harbour Bridge naar Circular Quay, van waaruit we de metro naar het hotel nemen.