Deze foto is genomen onderweg van Cairns naar Kuranda in het regenwoud bij Cairns in Australië, op woensdag 24 juli 2013 rond 09.30 uur.

`Om half negen zet de trein zich in beweging. De Kuranda Scenic Railway gaat beginnen. Dit is een van de uitzonderlijkste treinreizen in Australië, door het kleurrijke leven en de natuurlijke schoonheid van miljoenen jaren oud regenwoud in het uiterste noorden van Queensland. Het is zelfs het oudste regenwoud ter wereld en bovendien werelderfgoed. Vlak na Freshwater Station gaat de trein ineens heel langzaam rijden. Hij staat bijna stil. En het kraakt overal. We hebben de scherpste bocht van de spoorlijn bereikt. Hier, bij de 180 graden scherpe Horseshoe Bend, begint de steile klim van Freshwater Valley naar Kuranda. `De trein zal 75 kilometer spoor volgen waarbij 15 met de hand uitgehakte tunnels worden gepasseerd, evenals 37 bruggen en 93 bochten. Over twee uur zal hij in het op 334 meter hoogte gelegen Kuranda arriveren. ’Genietend van de omgeving luister ik naar de achtergrondinformatie over alles wat aan me voorbij gaat. Dit spoor werd aangelegd als verbinding tussen diverse kleine mijnstadjes en ligt langs steile bergwanden en over diepe ravijnen. Tijdens de bochten aanschouw ik de gele wagons die het voorste deel van de trein vormen. Een fleurig tafereel in het diepgroene regenwoud. De vochtige maar frisse lucht is te voelen. Zelfs te ruiken. We passeren Stoney Creek, de enige plek waar twee treinen elkaar kunnen passeren. Een druk buurtschap floreerde hier aan de rand van de bergkloof. `Op het observatiebalkon verzamelen zich talloze passagiers voor een goed zicht op de hoogtepunten van deze route.’ De woorden van de presentator van `Rail Away’ galmen nog altijd na in mijn hoofd. Het beeld staat me nog net zo helder voor ogen. De smalle brug, steunend op drie pijlers, met daarachter de waterval. Het is inderdaad erg indrukwekkend. Het spierwitte water valt naar beneden over de half begroeide grijze rotsen. Daarboven een felblauwe lucht met wolkjes die net zo wit zijn. Na de veertiende tunnel heb ik een prachtig uitzicht op Cairns en de Coral Sea. Beneden staan de witte huisjes in het diepe, vlakke dal. Het dal dat overgaat in de zee die me doet verwonderen vanwege de spectaculairste kleuren blauw, inclusief de zilveren glans. Dit alles bekijk ik vanuit de met tropische vegetatie begroeide bergen. Dan duiken we de laatste en langste tunnel van 490 meter in.’